Όταν πήρα την Charley, ήταν ένα μικρό γατάκι πέντε μόλις εβδομάδων, που δεν έτρωγε. Αυτός ήταν ο λόγος που η κηδεμόνας της μου την έφερε, ζητώντας μου βοήθεια.
Της έδινα μικρές μπουκιές τροφής γάτας στο στοματάκι της κάθε τέσσερις ώρες και είχα το κρεβατάκι της κοντά στο δικό μου, ώστε να μπορώ να την επιβλέπω μέρα-νύχτα.
Η Charley άρχισε να μεγαλώνει και ταυτόχρονα μεγάλωνε και η προσκόλλησή της σε εμένα. Έκτοτε δεν θα έφευγε ποτέ από κοντά μου.
Κάποιες φορές ήταν ενοχλητικό, ειδικά όταν επέμενε να κάθεται στα πόδια μου. Ήταν τόσο δεμένη μαζί μου, ώστε "έδιωχνε" όποιον με πλησίαζε.
Όταν ο σύζυγός μου, Kevin, ερχόταν κοντά μου, η Charley ερχόταν και καθόταν ανάμεσά μας. Είχα και δύο άλλες γάτες, αλλά εκείνες ήταν δεμένες με τον Kevin και την κόρη μου, οπότε η Charley έγινε "δικιά μου".
Αυτό όμως έγινε με τους δικούς της όρους, καθώς όπως λένε ο σκύλος έχει αφεντικό και η γάτα σκλάβο.
Δεν είχα καμία αμφιβολία ότι οι γάτες είναι εγωίστριες...
Διαγνώστηκα με διαβήτη από την ηλικία των 12 ετών και κάθε μέρα κάνω δύο ενέσεις ινσουλίνης.
Έχω μάθει να ελέγχω το διαβήτη μου, ωστόσο μια-δυο φορές -λόγω ασθένειας ή έντονης κούρασης- κατέληξα σε υπογλυκαιμία, με αποτέλεσμα να μειωθεί η τιμή ζαχάρου του αίματος κάτω του φυσιολογικού και να έχω ζαλάδες, ταχυκαρδία ακόμα και λιποθυμία.
Συνήθως, σε μια κρίση υπογλυκαιμίας τρως γρήγορα ένα γλυκό, ωστόσο καμιά φορά έρχεται τόσο ξαφνικά που δεν προλαβαίνεις.
Με έπιασε κρίση υπογλυκαιμίας και κατέρρευσα στο μπάνιο. Λίγα λεπτά μετά, η γατούλα μου κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Αντί να κάτσει στο πλευρό μου, πήγε στο υπνοδωμάτιο, πήδηξε στο κρεβάτι και άρχισε για πρώτη φορά να γλύφει και να σκουντά τον σύζυγό μου.
Δεν ξέρουμε για πόση ώρα προσπαθούσε να ξυπνήσει τον Kevin, ο οποίος όταν είδε ότι η γατούλα τον έγλειφε, την κατέβασε από το κρεβάτι και συνέχισε να κοιμάται.
Η Charley δεν τα παράτησε, ξανανέβηκε στο κρεβάτι και έκανε το ίδιο, βγάζοντας παράλληλα έναν περίεργο ήχο, που ο σύζυγός μου δεν είχε ξανακούσει.
Όταν τελικά εκείνος σηκώθηκε, η γατούλα πήδηξε αμέσως από το κρεββάτι και κατευθύνθηκε προς την πόρτα.
Εκείνος πρόσεξε ότι δεν ήμουν στο κρεβάτι και ακολούθησε τη γάτα στο μπάνιο, όπου με βρήκε στο πάτωμα, χωρίς τις αισθήσεις μου.
Ευτυχώς, ήξερε πως να αντιδράσει: μου έκανε μια ένεση και αμέσως συνήλθα.
"Τί κάνω εδώ;" τον ρώτησα. Ο Kevin μου διηγήθηκε την ιστορία και δεν μπορούσα να το πιστέψω.
Η Charley καταλαβαίνοντας ότι δεν μπορούσε να με βοηθήσει η ίδια, πήγε σε κάποιον που μπορούσε.
Όταν συνήλθα και πήγα να φάω κάτι, η Charley κουλουριάστηκε στην αγκαλιά μου και άρχισε να γουργουρίζει. Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκε κοντά μου και το επόμενο πρωί δεν με άφηνε από τα μάτια της.
Οι άλλες δύο γάτες κοιμόντουσαν κατά τη διάρκεια του επεισοδίου...
Εάν η Charley δεν είχε ειδοποιήσει τον Kevin, ποιός ξέρει τί θα είχε γίνει;
Ο σύζυγός μου θα ξυπνούσε εγκαίρως; Αμφιβάλλω. Πιθανότατα θα έπεφτα σε διαβητικό κώμα, θα πάθαινα εγκεφαλική βλάβη και μάλλον θα πέθαινα.
Αντίθετα, χάρη στην Charley, δεν χρειάστηκε καν να πάω στο νοσοκομείο.
Είμαστε και οι δύο τόσο ευγνώμονες στην Charley...
Πηγή: The Guardian
Δημοσίευση σχολίου