Υπάρχουν διάφορες λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος της γάτας, κάποιες από τις οποίες είναι πιο επικίνδυνες, ενώ απαιτούν ταχύτερη και αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση.
Οι λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού είναι οι πιο συνηθισμένες λοιμώξεις της γάτας και συνήθως οφείλονται σε ιώσεις όπου συχνά εμπλέκονται μαζί και μικροβιακοί παράγοντες. Η σοβαρότερη από αυτές τις λοιμώξεις είναι η ρινοτραχίτιδα, η οποία οφείλεται σε έναν ερπητοϊό και μεταδίδεται πιο εύκολα στις γάτες που ζουν σε εξωτερικό περιβάλλον και έρχονται σε επαφή με μεγάλες ομάδες. Η γάτα εμφανίζει επιπεφυκίτιδα και ρινίτιδα με συμπτώματα πταρμού, βήχα, εκκρίσεις από τα μάτια και τη μύτη, πυρετό, ανορεξία, δυσφαγία και δύσπνοια.
Αυτό το σύνδρομο μπορεί να υπάρχει μαζί με άλλα υποκείμενα νοσήματα, πιο σοβαρά, όπως είναι ο FIV, δηλαδή ο ιός της ανοσολογικής ανεπάρκειας της γάτας, ο ιός της λευχαιμίας ή ο ιός της λοιμώδους περιτονίτιδας. Η εικόνα του νοσήματος είναι βαρύτερη και πιο περίπλοκη στη διάγνωση και την αντιμετώπισή της.
Οι απλές ιώσεις πολλές φορές παρέρχονται και αποθεραπεύονται από μόνες τους, συνήθως σε διάστημα 3-4 εβδομάδων. Όμως, αυτές που έχουν επιπλοκή από μικροβιακούς παράγοντες απαιτούν συστηματική θεραπεία, χρήση ορών, αντιβιοτικών και ειδικών φαρμάκων για τα αντίστοιχα συμπτώματα.
Για τις λοιμώξεις αυτές υπάρχει προληπτικός εμβολιασμός, ο οποίος όταν γίνει σωστά σε νεαρή ηλικία και επαναλαμβάνεται στα κατάλληλα χρονικά διαστήματα, προφυλάσσει τη γάτα σχεδόν στο 100% από αυτά τα προβλήματα. Όμως, γάτες που δεν εμβολιάστηκαν και πέρασαν μία τέτοια λοίμωξη, είναι αρκετά πιθανό να ξαναεμφανίσουν τα ίδια συμπτώματα στο μέλλον σε μία περίοδο αδυναμίας όπου θα έχουν πέσει τα επίπεδα του ανοσοποιητικού τους. Από τα διάφορα συμπτώματα, ειδικά η έντονη ρινίτιδα μπορεί να μην φεύγει τελείως και να καταλήξει να διαρκεί μέχρι και ολόκληρο τον χρόνο.
Επίσης, στο ανώτερο αναπνευστικό σύστημα συχνά εμφανίζεται μαζί και ο καλυκοϊός που μπορεί να προκαλέσει πνευμονία, ειδικά σε ένα ζώο ήδη αδυνατισμένο και ταλαιπωρημένο.
Οι λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος δίνουν συμπτώματα βαθύτερα και βαρύτερα: δίνουν βρογχίτιδες, δίνουν πνευμονίες με υψηλό πυρετό και είναι πιο απειλητικές για τη ζωή του ζώου. Στις λοιμώξεις αυτές, εάν συνυπάρχει και ο ιός της λευχαιμίας ή ο ιός του FIV, η κατάσταση πλέον είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί και η πρόγνωση για την εξέλιξη δεν είναι καλή.
Άλλοι παράγοντες που μπορούν να προσβάλουν το κατώτερο αναπνευστικό της γάτας είναι οι μυκοπλασμώσεις, το τοξόπλασμα και κάποιες άλλες παρασιτώσεις και μυκητιάσεις των πνευμόνων που είναι πιο σπάνιες και χρειάζονται πιο εξειδικευμένη αντιμετώπιση.
Ο ιδιοκτήτης θα δει την εικόνα της γάτας του σε χειρότερη κατάσταση από ότι στις λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού. Ο πυρετός υπάρχει σχεδόν πάντα, σε συνδυασμό με δύσπνοια, ανορεξία και δυσκολία ακόμα και στην κίνηση.
Η διαγνωστική προσέγγιση χρειάζεται επιπλέον παρατήρηση, ακτινογραφίες θώρακος και εξετάσεις αίματος για να διαπιστωθεί με ακρίβεια το αίτιο που προκαλεί την κατάσταση αυτή. Τα ζώα αυτά νοσηλεύονται με ορούς, αντιβιοτικά, διατροφή με ρινογαστρικούς καθετήρες, χορήγηση οξυγόνου.
Η πρόγνωση και η έκβαση του περιστατικού εξαρτάται αρκετά από το αίτιο: αν έχουμε να κάνουμε με προβλήματα που προκαλούνται από ανοσοκατασταλτικά νοσήματα όπως ο ιός της ανοσολογικής ανεπάρκειας (FIV) και η λευχαιμία, η πρόγνωση είναι δυσμενής, ενώ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις όταν έχουμε τα συμπτώματα ως προέκταση κάποιας λοίμωξης του ανώτερου αναπνευστικού ή κάποια τοξοπλάσμωση ή μυκοπλάσμωση, η θεραπεία μετά από λίγες ημέρες αποδίδει θετικά αποτελέσματα και η τελική έκβαση είναι καλή.
Μια άλλη κατηγορία είναι οι πλευρίτιδες, ή αλλιώς οι πλευριτικές συλλογές, και οι πλευροπνευμονίες. Το συνηθέστερο αίτιο των νόσων αυτών είναι ο ιός της λοιμώδους περιτονίτιδας, το τοξόπλασμα και το μυξόπλασμα. Τα συμπτώματα είναι βαρύτερα και η πρόγνωση είναι συνήθως δυσμενής.
Ειδικά για τη λοιμώδη περιτονίτιδα, επειδή είναι νόσημα κατασταλτικό και ανίατο από φάρμακα και απρόβλεπτο στην εμφάνισή του, δυστυχώς τις πιο πολλές φορές όταν τύχει να εμφανιστεί σε κάποιο ζώο αποδεικνύεται ανίατο. Στην πλευροπνευμονία από τοξοπλάσμωση, η κατάσταση είναι λίγο καλύτερη, αφού εφαρμόζεται η προβλεπόμενη θεραπεία και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι και θετικά.
Όσο για την πρόληψη, εκτός από τα εμβόλια για όσα από τα παραπάνω νοσήματα υπάρχει αντίστοιχο εμβόλιο, μια καλή προφύλαξη είναι η στείρωση τόσο των αρσενικών όσο και των θηλυκών γατιών γιατί αποτρέπει την επαφή και άρα τη μετάδοση πολλών νοσημάτων. Ειδικά για τον ιό της λευχαιμίας και του FIV, η αποφυγή της σεξουαλικής επαφής είναι το πιο σημαντικό μέτρο προστασίας που μπορεί να πάρει κανείς για να προστατέψει μια γάτα που κυκλοφορεί έξω από το σπίτι.
Δημοσίευση σχολίου