Διαβήτης στη γάτα

Ο διαβήτης της γάτας είναι παρόμοιος με το διαβήτη τύπου-2 του ανθρώπου (διαβήτης ενηλίκων).

Ως εκ τούτου σχετίζεται με την παχυσαρκία, ορισμένες φαρμακευτικές αγωγές και επίσης κάποια συνυπάρχοντα νοσήματα. Αν και η διάγνωση του διαβήτη στη γάτα είναι εύκολη και άμεση, η θεραπευτική διαχείριση της νόσου στην πράξη εμπεριέχει πολλές προκλήσεις.

Σύμφωνα με τις οδηγίες για τη διαχείριση της διαβητικής γάτας απαιτείται συνδυασμός ελέγχου του βάρους, ειδικής δίαιτας, χρήση ενέσιμης ινσουλίνης και ελέγχου της συγκέντρωσης γλυκόζης στο αίμα.

Στις οδηγίες τονίζεται ο ρόλος του ιδιοκτήτη στη διαμόρφωση της αγωγής. Ο κτηνίατρος θα πρέπει πάντα να προσαρμόζει την αγωγή ώστε να ταιριάζει με την καθημερινή ρουτίνα του ιδιοκτήτη.

Θεραπεία

Η θεραπεία του σακχαρώδη διαβήτη της γάτας περιλαμβάνει αλλαγή της δίαιτας και χορήγηση ινσουλίνης και άλλων φαρμάκων από το στόμα.

Η συχνότητα εμφάνισης του διαβήτη αυξάνει καθώς προδιαθέτοντες παράγοντες όπως η παχυσαρκία και η έλλειψη άσκησης γίνονται πιο συχνοί. Αυτοί οι παράγοντες πρέπει, επίσης, να αντιμετωπιστούν προκειμένου να επιτευχθεί ύφεση της ασθένειας.

Δίαιτα:

Η σωστή δίαιτα είναι ένα σημαντικό κομμάτι της θεραπείας. Τροφή με χαμηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες μειώνει αισθητά τη μέση ημερήσια συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα προστατεύοντας τα κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη (β-κύτταρα) από τη βλάβη που η υπεργλυκαιμία προκαλεί σε αυτά (τοξίκωση από γλυκόζη).

Με τις τροφές αυτές μόνο το 12% της ενέργειας παρέχεται από υδατάνθρακες. Τροφές με ακόμη χαμηλότερη περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες (5% της ενέργειας) έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, μπορεί να μην είναι ισορροπημένες και να έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε φώσφορο.

Αυτές οι τροφές πρέπει να χορηγούνται με ιδιαίτερη προσοχή δεδομένης της συχνής συνύπαρξης νεφρικής νόσου στις γάτες με σακχαρώδη διαβήτη. Σε περίπτωση παχυσαρκίας, πρέπει να ληφθούν μέτρα αδυνατίσματος του ζώου.

Ινσουλίνη:

Η χορήγηση της ινσουλίνης είναι το σημαντικότερο κομμάτι της θεραπείας σε γάτες με σακχαρώδη διαβήτη. Ινσουλίνη πρώτης επιλογής είναι το glargine και detemir.

Η θεραπεία με ινσουλίνη είναι σημαντικό να ξεκινά άμεσα και απαιτεί στενή παρακολούθηση των συγκεντρώσεων της γλυκόζης του αίματος είτε από τον/την κτηνίατρο είτε στο σπίτι. Εναλλακτικά, το ούρο μπορεί να ελέγχεται για την ύπαρξη γλυκόζης (γλυκοζουρία) και το ζώο να παρακολουθείται για συμπτώματα υπεργλυκαιμίας η υπογλυκαιμίας.

Η υπεργλυκαιμία μπορεί να προκαλέσει πολυουρία και πολυδιψία ενώ η υπογλυκαιμία κατάπτωση, τρόμο και επιληπτικές κρίσεις. Συζητήστε με τον/την κτηνίατρό σας ώστε να οργανώσετε το κατάλληλο πρόγραμμα θεραπείας με ινσουλίνη για τη γάτα σας.

Υπογλυκαιμικές ουσίες:

Οι υπογλυκαιμικές ουσίες που χορηγούνται από το στόμα, όπως το glipizide, δεν είναι φάρμακα πρώτης επιλογής καθώς δεν μπορούν να ελέγξουν τη συγκέντρωση της γλυκόζης στο αίμα τόσο καλά όσο η ινσουλίνη και επειδή τα ποσοστά θεραπείας που επιτυγχάνονται με τη χορήγησή τους είναι μικρά.

«Για τα άρθρα που αναδημοσιεύονται εδώ με πήγη, ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρουμε καθώς απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των συντακτών τους και δεν δεσμεύουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την ιστοσελίδα»