Πώς καταλήγουν στα πιο απίθανα μέρη, σε κήπους, σε αυτοκινητόδρομους, στο πουθενά; Γιατί οι φιλόζωοι τα βρίσκουμε στα στέκια που ταΐζουμε; Ποιος είναι ο ρόλος του ανθρώπινου παράγοντα στις «μετακομίσεις» αυτές;
Τα γατάκια προφανώς και δεν φυτρώνουν στα πεζοδρόμια, ούτε στους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας και σίγουρα δεν πέφτουν από τον ουρανό. Ούτε «βρέχει γάτες και σκύλους», όπως υποστηρίζουν οι αγγλοσάξονες (έκφραση αντίστοιχη με τη δική μας «ρίχνει καρεκλοπόδαρα»). Έχουν ακουστεί κατά καιρούς διάφορες θεωρίες για το πώς καταλήγουν γατάκια στα πιο απίστευτα μέρη. Στους συνήθεις ύποπτους, η κακή γειτόνισσα που -εκμεταλλευόμενη τη φιλοζωία μας- παράτησε τα μωρά της αστείρωτης γάτας της στην αυλή μας και κάποιοι αλήτες που «τα πετάνε για πλάκα στην εθνική οδό». Καμία από τις δύο θεωρίες δεν έχει αποδειχτεί.
Ίσως εκπλαγείτε από το γεγονός ότι οι δύο πιο συνηθισμένοι «μεταφορείς» νεαρών γατιών είναι η ίδια η μαμά γάτα και τα αυτοκίνητα.
Η μαμά γάτα ξέρει να διακρίνει τους φιλόζωους
Όταν κάποια στιγμή το γάλα της δεν φτάνει για να χορτάσουν όλα τα μωρά έχει έρθει η σκληρή ώρα του αποχωρισμού. Τα γατάκια πρέπει να μάθουν να βρίσκουν μόνα τους φαγητό. Για τη γάτα αρκεί να επιβιώσει μόλις ένα έως δύο απ΄τα μωρά της προκειμένου να διαιωνιστεί το είδος και το DNA της. Έτσι, μόλις τα αποθέματα γάλατος αρχίσουν να στερεύουν (και τα γατιά μπορούν πλέον να φάνε στερεά τροφή) η γάτα σκορπίζει τα μωρά δεξιά-αριστερά σε μέρη που η ίδια θεωρεί πιο πιθανόν να βρουν τροφή. Για αυτό, τα περισσότερα από αυτά τα γατάκια καταλήγουν σε στέκια που οι φιλόζωοι βάζουμε φαγητό. Τις πρώτες μέρες η μαμά γάτα γυρίζει από μωρό σε μωρό και παραφυλάει για να βεβαιωθεί ότι βρήκαν φαγητό. Δεν θα τα αφήσει να πεθάνουν της πείνας, εφόσον είναι στο χέρι της. Ίσως χρειαστεί να τους αλλάξει στέκι. Και κάποια στιγμή η γάτα εξαφανίζεται. Αυτά τα γατάκια είναι συνήθως υγιέστατα, με λαμπερό τρίχωμα και ανοιχτά καθαρά μάτια.
Στην καραντίνα
Αν το γατάκι που βρήκατε είναι άρρωστο, ίσως να οφείλεται σε μια άλλη ενστικτώδη συνήθεια της μαμάς γάτας. Το έχει απομακρύνει από τα υγιή, γνωρίζοντας ότι δεν θα επιβιώσει. Έτσι, προστατεύει τα γερά γατιά (με τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης) από πιθανή μετάδοση ασθενειών και ταυτόχρονα εξασφαλίζει περισσότερο γάλα για να τα θρέψει.
Το ατύχημα
Και φυσικά υπάρχουν γατάκια που… πράγματι πέφτουν από ψηλά (από ένα μπαλκόνι ή έναν κήπο), από μόνα τους, όπως το μωρό της Βίκης που έπεσε από το παρτέρι όπου είχε γεννηθεί, στη χούφτα της φίλης μου, και στάθηκε.
Αυτοκίνητο – ο αστάθμητος παράγων
Σπάνια ένα γατάκι καταλήγει σε νησίδα από πρόθεση της γάτας. Τι πιθανότητες επιβίωσης θα είχε, άλλωστε, ένα γατάκι στη μέση του πουθενά; Η γάτα ποτέ δεν θα επέλεγε ένα τέτοιο μέρος. Η μόνη περίπτωση είναι η γάτα να επιχείρησε να περάσει μια λεωφόρο προκειμένου να το εγκαταστήσει σε μια ασφαλή περιοχή με άφθονο φαγητό. Και να εγκλωβίστηκαν εκεί από τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Σπάνια.
Υπάρχει μια άλλη γατοσυνήθεια, που βαρύνει αποκλειστικά το ίδιο το γατάκι. Όλοι ξέρουμε πόσο αγαπάνε οι γάτες τη ζεστασιά, ειδικά δε, τα μωρά γατιά. Όσο ακόμα η μηχανή κάποιου σταθμευμένου αυτοκινήτου είναι ζεστή, είναι δελεαστική για ένα νεαρό γατάκι που αναζητά θαλπωρή και προστασία. Όταν πια η μηχανή ανάβει και το αυτοκίνητο ξεκινά είναι πλέον πολύ αργά για να αντιδράσει το γατάκι. Στην περίπτωση που σταθεί τυχερό, πλέον ταξιδεύει κουλουριασμένο μέσα στη μηχανή, στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Αν, στη διάρκεια της διαδρομής το μωρό, μέσα στον πανικό του, κάνει μια λάθος κίνηση βρίσκει τραγικό τέλος στην άσφαλτο. Αυτά τα μωρά βλέπουμε τώρα την άνοιξη σπαρμένα εδώ κι εκεί σε δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, μακριά από κάθε πολιτισμό.
Οι τυχεροί της ασφάλτου
Έχουν αναφερθεί πάμπολλες περιπτώσεις γατιών που ταξίδεψαν σε μηχανή αυτοκινήτου και επέζησαν, γάτες που γέννησαν μέσα σε μηχανή αυτοκινήτου αλλά και ολόκληρες γατο-οικογένειες που ταξίδεψαν αναίμακτα μέχρι το εξοχικό κάποιο Σαββατοκύριακο, στη μηχανή του αυτοκινήτου. Επίσης, ενήλικες γάτες «μετακόμισαν» άθελά τους σε άγνωστες περιοχές. Το καταγεγραμμένο ρεκόρ απόστασης που διένυσε γάτος σε μηχανή αυτοκινήτου, με αίσιο τέλος, είναι χίλια μίλια. Το κατέχει ένα γατάκι μόλις 3 εβδομάδων που ταξίδεψε από την Καλιφόρνια μέχρι το Όρεγκον, στη μηχανή ενός Χόντα. Φυσικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον ελληνικής καταγωγής λαθρεπιβάτη Οσκαρ Φοξ, που ταξίδεψε Αθήνα-Ζυρίχη στη ρόδα αεροσκάφους και επέζησε.
Ο ανθρώπινος παράγων
Φυσικά, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τελείως την περίπτωση κάποιος άνθρωπος να συμμετείχε, από πρόθεση, σε τέτοιες μετακομίσεις. Απλά, είναι πιο σπάνιες αυτές οι φορές από όσο νομίζουμε. Και συνήθως υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία:
• η πλαστική σακούλα μέσα στην οποία βρήκαμε τα γατάκια στα σκουπίδια.
• κάποιο μπολάκι, μια κουβερτούλα, ένα χαρτόκουτο ή ένα κλουβί μεταφοράς…
• ολόκληρη η προίκα τους, μερικές φορές, ή ακόμα και ευχαριστήριο σημείωμα.
Ακόμα κι αν πιάσουμε, επ’ αυτοφόρω, κάποιον να τοποθετεί ένα γατάκι στην αυλή μας, δε σημαίνει ότι το εγκαταλείπει εκείνη τη στιγμή. Κι εμείς, πιθανότατα το ίδιο θα κάναμε, για να το προστατεύσουμε από τα διερχόμενα αυτοκίνητα, αν βρίσκαμε ένα γατάκι ξαφνικά μπροστά μας, εικάζοντας ότι βγήκε μόνο του από κάποια αυλή στο δρόμο.
