Η παλλευκοπενία της γάτας είναι σοβαρό λοιμώδες νόσημα που οφείλεται σε ιό (Feline Panleukopenia Virus, FPV).
Ο ιός μεταδίδεται με άμεση επαφή μεταξύ των γατών, με έμμεση επαφή (σκεύη τροφής, καλάθια μεταφοράς, κ.λπ.), αλλά και από τη μητέρα στα γατάκια. Σε αυτή την περίπτωση ο ιός προκαλεί σοβαρή και μόνιμη βλάβη του νευρικού συστήματος. Ο ιός είναι πολύ ανθεκτικός στο εξωτερικό περιβάλλον. Αντέχει σε θερμοκρασία περιβάλλοντος για ένα έτος.
Από τον ιό μολύνονται κυρίως νεαρά γατάκια, άρρωστες από άλλη αιτία γάτες και ανεμβολίαστες γάτες. Οι ενήλικες γάτες είναι συνήθως ανθεκτικές και αν μολυνθούν δεν εμφανίζουν σοβαρή νόσο.
Τα συμπτώματα της νόσου είναι γενικά: ανορεξία, πυρετός, διάρροια, έμετοι, κ.λπ. Η διάγνωση είναι ορολογική.
Η παλλευκοπενία έχει πολύ υψηλά ποσοστά θνησιμότητας (έως και 90% σε γατιά μικρότερα των 8 εβδομάδων). Η θεραπεία δεν είναι ειδική (δεν υπάρχουν φάρμακα που σκοτώνουν τον ιό, όπως σε όλες τις ιώσεις), αλλά υποστηρικτική (θεραπεία της αφυδάτωσης και δευτερογενών λοιμώξεων).
Γενικά το πρώτο 48ωρο είναι πολύ κρίσιμο. Σήμερα η νόσος είναι πολύ περιορισμένη, λόγω των εκτεταμένων εμβολιασμών.
Οι γάτες που θα επιβιώσουν από τη νόσο αποκτούν ανοσία για όλη τους τη ζωή. Τα γατάκια μπορούν να πάρουν αντισώματα από τη μητέρα τους με το πρωτόγαλα. Ωστόσο αυτή η παθητική ανοσία δεν είναι πάντα αποτελεσματική. Η καλύτερη προστασία εξασφαλίζεται με τον εμβολιασμό κατά του ιού.
Μία δόση εμβολίου προστατεύει για 3-4 χρόνια. Σε ενδημικές περιοχές όμως και σύμφωνα με την κρίση του κτηνιάτρου ο εμβολιασμός μπορεί να χρειαστεί να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο.
Ο Rudy ήταν ένα από τα εκατομμύρια κουτάβια που καταλήγουν κάθε χρόνο στα καταφύγια. Αλλά αυτό το κακοποιημένο αδέσποτο υπέμεινε τόση ανεξήγητη φρίκη που δεν μπορούσε να υιοθετηθεί από τους ανθρώπους.
Σοβαρός ξυλοδαρμός, ένα σπασμένο ισχίο, λοιμώξεις στα μάτια και στ’ αυτιά, ψώρα… Ο Rudy ήταν σε άθλια κατάσταση, και μιας και δεν είχε ελπίδα, είχε προγραμματιστεί η ευθανασία του…
Ως εκ θαύματος, το κουτάβι σώθηκε από το θάνατο μόλις λίγες ώρες πριν, από μια τοπική ομάδα διάσωσης που ονομάζεται Houston Street Dogs.
Όλα τα γατάκια φοβούνται στην αρχή. Φυσικό δεν είναι; Μόνο που οι μέρες περνάνε και το γατάκι σας δε λέει να ξεμυτίσει απʼ την κρυψώνα του. Δε βγαίνει ούτε για φαγητό και, όποτε μπαίνετε στο δωμάτιο, ακούτε ένα πχχ από το πουθενά. Τι συμβαίνει; Συγχαρητήρια, μόλις υιοθετήσατε ένα άγριο γατάκι!
Στο Διαδίκτυο θα βρείτε πολλές συμβουλές για την εξημέρωση άγριων γατιών. Για το παρόν άρθρο διαλέξαμε τις πιο απλές και λιγότερο παρεμβατικές τεχνικές που μπορούν να εφαρμοστούν απʼ όλους, ανεξαρτήτως εμπειρίας. Το μόνο που χρειάζεται είναι αγάπη, ηρεμία και υπομονή, και το γατάκι θα έρθει μόνο του κοντά σας!
Τι είναι το άγριο γατάκι;
Άγρια χαρακτηρίζονται όλα τα γατάκια που γεννήθηκαν στο δρόμο και δεν ήρθαν σε επαφή με ανθρώπους την κρίσιμη περίοδο της κοινωνικοποίησης, δηλαδή στις 3-9 εβδομάδες: αυτά τα γατάκια είναι στην ουσία άγρια ζώα. Εξημέρωση με σχεδόν απόλυτη επιτυχία έχουμε μέχρι τις 7-8 εβδομάδες. Οι συμπεριφορές παγιώνονται στις 8-12 εβδομάδες. Απʼ αυτό το σημείο κι έπειτα, η εξημέρωση γίνεται όλο και πιο δύσκολη και θα χρειαστεί να αφιερώσετε πολύ χρόνο και κόπο. Η εξημέρωση διαρκεί κατά μέσο όρο από 2 εβδομάδες μέχρι 3 μήνες, ανάλογα με την ηλικία και το χαρακτήρα της γάτας.
Πρώτη φάση – Εξοικείωση
Μην αφήσετε το γατάκι να αλωνίζει ελεύθερα στο σπίτι, αλλά περιορίστε το σε ένα μικρό χώρο, κατά προτίμηση σʼ ένα δωμάτιο όπου περνάτε πολλές ώρες. Η κρεβατοκάμαρα, το δωμάτιο του υπολογιστή ή το καθιστικό είναι καλές λύσεις. Φροντίστε να μην υπάρχουν έξοδοι διαφυγής, όπως ανοιχτά παράθυρα, μπαλκονόπορτες κ.λπ., ούτε πολλές κρυψώνες. Εν ανάγκη, περιορίστε τις υπάρχουσες κρυψώνες (π.χ. βάζοντας εμπόδια γύρω απʼ το κρεβάτι) σε μέρη όπου μπορείτε να φτάσετε. Μια ιδέα είναι να αφήσετε φορεμένα μπλουζάκια για να συνηθίζει τη μυρωδιά σας.
Τις πρώτες δυο μέρες αφήστε το στην ησυχία του, για να του φύγει η πρώτη τρομάρα. Βάζετε το μπολάκι με το φαγητό του στην κρυψώνα του. Προσπαθήστε να περνάτε αρκετή ώρα στο δωμάτιο χωρίς όμως να ασχολείστε μαζί του, για να καταλάβει ότι δεν αποτελείτε απειλή. Αν όμως αυτό δεν είναι δυνατό, οι τακτικές, σύντομες επισκέψεις κάνουν θαύματα. Σε γενικές γραμμές:
*Μην κάνετε απότομες κινήσεις και το τρομάζετε.
*Προσπαθήστε να κάθεστε στο πάτωμα για να μην σας βλέπει σαν γίγαντες.
*Μην το κοιτάτε στα μάτια – είναι απειλητικό. Κοιτάξτε το λίγο πιο πάνω απʼ το κεφάλι του.
*Επίσης, ανοιγόκλειμα των ματιών, χασμουρητό και τέντωμα στο πάτωμα σημαίνουν χαλάρωση και ηρεμία.
*Αν θέλετε, αφήστε ανοιχτό το ραδιόφωνο σε χαμηλή ένταση, για να συνηθίζει την ανθρώπινη φωνή.
*Μιλάτε γλυκά και ήρεμα.
*Αν χρειαστεί να το πιάσετε, χρησιμοποιείστε μια πετσέτα – μπορεί να σας επιτεθεί.
*Μην ξεχάσετε το ονυχοδρόμιο και τα παιχνίδια του.
Μια ιστορία που σίγουρα θα σας ραγίσει την καρδιά. Μια οικογένεια πήγε σε ένα καταφύγιο ζώων για να αφήσει το 15χρονο cocker spaniel της, την Cookie. Γιατί; Ποιος ξέρει; Ίσως δεν μπορούσαν να φροντίζουν πια την ηλικιωμένη σκυλίτσα. Αλλά το χειρότερο είναι ότι η οικογένεια στη συνέχεια υιοθέτησε ένα κουταβάκι.
Πώς μπορούν να είναι τόσο κακοί;
Άφησαν την ηλικιωμένη σκυλίτσα τους και την αντικατέστησαν με ένα κουταβάκι; Οι σκύλοι δεν είναι πράγματα – είναι ζωντανά πλάσματα με συναισθήματα. Το καημένο το σκυλάκι...τα είδε όλα. Μακάρι το καταφύγιο να μην τους είχε επιτρέψει να φύγουν με το κουτάβι. Δεν είναι σωστό.
Αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα θα επιστρέψουν το κουταβάκι όταν μεγαλώσει κι αυτό, για να το αντικαταστήσουν.
Ευτυχώς, η Cookie σύντομα βρήκε ένα καινούριο σπιτικό, χάρη στην Brittney Place.
Η φυλή αυτή έρχεται από το 1700. Ο τόπος καταγωγής της είναι τα νησιά Man. Το χαρακτηριστικό της φυλής αυτής είναι η απώλεια της ουράς. Αυτό οφείλεται σε μία γενετική ανωμαλία που συνέβη γύρω στο 1900. Τα μεταλλαγμένα γονίδια που θα κληρονομήσουν από τους προγόνους τους θα εκδηλωθούν φαινοτυπικά με την απουσία της ουράς.
Χαρακτηριστικά
Σωματική διάπλαση: Αρκετά μυώδες σώμα, ευρύ στήθος και μυώδης θώρακα. Παρατηρώντας την από πλάγια θέση βλέπουμε το μεσαίο σε μήκος σώμα που κάνει μία ελαφρά καμάρα από τους ώμους μέχρι τους γλουτούς δίνοντας ένα στρογγυλεμένο σχήμα. Πόδια μεσαία σε μήκος, γεροδεμένα, με τα πίσω να είναι μεγαλύτερα από τα μπροστά, δίνοντας σε αυτή χαρακτηριστικό βάδισμα και την ικανότητα να κάνει άλματα σαν κουνέλι.
Τρίχωμα: υπάρχουν δύο διαφορετικά είδη τριχώματος σε αυτή τη φυλή. Η κοντότριχη που έχει τρίχα με διπλή στρώση, μία άγρια τρίχα εσωτερικά και μια πιο απαλή στρώση εξωτερικά δίνοντας μας μια απαλή αίσθηση. Η φυλή με το μεσαίου μεγέθους τρίχωμα που υπάρχει στην εξωτερική στρώση, κάνοντας το ακόμα πιο απαλό και λείο στην υφή του. Είναι αποδεκτοί όλοι οι χρωματισμοί καθώς και το ραβδωτό σχέδιο.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
Έχει σχετικά αναπτυγμένο κεφάλι, με ευρύ σαγόνι και αναπτυγμένα ζυγωματικά που δίνουν την αίσθηση κυκλικού σχήματος.
Η μύτη είναι μακριά με επίμηκες επιρίνιο.
Τα μάτια είναι στρογγυλά και μεγάλα σε μέγεθος και λαμπερά σε χρώμα.
Τα αυτιά είναι μεσαίου μεγέθους, εκφύονται στην κορυφή του κεφαλιού και σε απόσταση μεταξύ τους με μικρές φούντες που υπάρχουν ανάμεσα. Στο άνω μέρος έχουν στρογγυλό σχήμα.
Η ουρά στις καθαρόαιμες γάτες της φυλής απέχει και στη θέση της παρατηρείται βαθούλωμα. Υπάρχουν γάτες της φυλής αυτής που ή έχουν κανονική ουρά ή ελαφρώς ανεπτυγμένη (2-3 κοκκυγικούς σπονδύλους)
Χαρακτήρας
Πρόκειται για μία ζωηρή αλλά και χαδιάρα γάτα. Απολαμβάνει την οικογενειακή θαλπωρή και τα πάει καλά με τα μέλη αυτής. Έχει κληρονομήσει γονίδια από τους προγονούς της που την κάνουν έξυπνη, κοινωνική και δραστήρια. Η σωματική της κατασκευή και τα μικρά σε μήκος πόδια την κάνουν περισσότερο ευκίνητη και ικανή να πηδάει ψηλότερα σε σχέση με άλλες γάτες.
Ένα συγκινητικό βίντεο που δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα καθώς για ακόμα μια φορά...ο σκύλος ήταν είναι και θα είναι ο πιο πιστός φίλους του ανθρώπου και ιδιαίτερα του ανθρώπου που έχει δεθεί μαζί του..
Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι οι σκύλοι ¨μυρίζουν¨ τον φόβο μας αλλά έχει αποδειχθεί ότι οι εκφράσεις του προσώπου μας είναι ο κύριος δείκτης.
Σε ένα άρθρο του Animal Planet, αναφέρεται ότι οι σκύλοι φαίνεται να έχουν ¨ανθρωπόμορφο¨ μυαλό και ευαισθησίες. Τέτοια αντίληψη είχαν και Έλληνες φιλόσοφοι όπως ο Πλάτωνας και ο Διογένης. Σε ένα βιβλίο του ο Stanley Coren
«Πώς σκέφτονται οι σκύλοι» επισημαίνει ότι οι σκύλοι υιοθετούν την συμπεριφορά του ιδιοκτήτης τους καθώς μπορούν εύκολα να αλληλεπιδρούν με τον άνθρωπο.
Στο ίδιο βιβλίο καταγράφεται ότι ο σκύλος είναι ικανός να καταλαβαίνει την ανθρώπινη γλώσσα και ότι στο λεξιλόγιό του έχει περισσότερες από 150 λέξεις. Ακόμη, μπορούν να επιλύουν πολύπλοκα προβλήματα και εκ προθέσεως να εξαπατούν άλλους σκύλους.
Υπάρχουν επίσης στοιχεία που δείχνουν ότι οι σκύλοι μπορούν να ερμηνεύσουν ανθρώπινα σήματα όπως και τις εκφράσεις του προσώπου. Ερευνητές από το πανεπιστήμιο Azabu της Ιαπωνίας έχουν παρατηρήσει το εξής: Σε μια σειρά φωτογραφιών που έδειξαν σε σκύλους αυτοί ήταν ικανοί να διαφοροποιήσουν ένα χαμόγελο από ένα κενό βλέμμα όταν εμφανιζόταν. Επομένως, είναι πολύ πιθανό οι σκύλοι να είναι σε θέση να καταλάβουν τις αλλαγές στις εκφράσεις του προσώπου μας όπως τα σφιγμένα δόντια και τα ορθάνοιχτα μάτια ενός φοβισμένου ατόμου.
Ένας ερευνητής ο Jim Johnston έχει πολλά χρόνια στο εργαστήριο και ειδικά στο τομέα της έρευνας της όσφρησης των σκύλων. Στο περιοδικό Mirror αναφέρει ότι οι σκύλοι είναι αρκετά ευαίσθητοι στις λεπτές πτυχές της ανθρώπινης συμπεριφοράς και μπορούν να ανταποκριθούν στις αλλαγές της.
Συνεχίζει λέγοντας ότι αντιλαμβάνονται το φόβο μας με βάση την εναλλαγή των αντιδράσεών μας και όχι με βάση τη μυρωδιά μας. Κάθε φορά που φοβόμαστε τείνουμε να είμαστε πιο τεταμένοι και η αναπνοή και οι κινήσεις μας γίνονται γρηγορότερες.
Θα αναρωτηθεί κανείς, για ποιο λόγο τότε έχει επικρατήσει ότι οι σκύλοι ¨μυρίζουν¨ τον φόβο μας;
Αυτό μπορεί να απαντηθεί αν σκεφτούμε ότι όταν είμαστε πραγματικά φοβισμένοι για κάτι, έχουμε την τάση να ιδρώνουμε περισσότερο και κάθε φορά που είμαστε ανήσυχοι, εκπέμπουμε αυτές τις χημικές ουσίες που ονομάζονται φερορμόνες. Με αυτό τον τρόπο λοιπόν οι σκύλου με την δυνατή τους όσφρηση αντιδρούν σε αυτό το σύνολο των μυρωδιών. Κάτι τέτοιο υποστηρίζει και στο βιβλίο της «Μέσα από ένα σκύλο:. Τι βλέπουν, τι μυρίζουν και τι ξέρουν" η Alexandra Horowitz.
Είναι φανερό ότι οι σκύλοι είναι σε θέση να κατανοούν τις ανθρώπινες συναισθηματικές εναλλαγές κυρίως με βάση την έκφρασή μας και να πράξουν ανάλογα είτε με ένα γαύγισμα είτε με μια πρόσκληση για χάδια. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο σκύλος θα στηρίξει επάξια το ¨αφεντικό¨ του δικαιώνοντας τον τίτλο του ως ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου.
Είστε ένας καταπληκτικός ιδιοκτήτης. Ο τετράποδος πιστός σας φίλος είναι πάντα καθαρός, καλοχτενισμένος και καλοταϊσμένος. Οπότε όταν αρρωστήσει, θέλετε να τον κάνετε να νοιώσει καλύτερα το ταχύτερο δυνατό. Όσο απλό κι αν ακούγεται να δώσετε στο κατοικίδιό σας ένα ανθρώπινο φάρμακο, σε καμία περίπτωση μην το επιχειρήσετε, καθώς μπορεί να καταλήξει με πολύ πιο σοβαρά προβλήματα.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους τα κατοικίδια μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε ανθρώπινα φάρμακα. Τα αφημένα μπουκαλάκια με τα παυσίπονα στο τραπέζι ή το κομοδίνο είναι πάντοτε μια καλή ευκαιρία. Ακόμα, αν πέσει εν αγνοία σας κάποιο χάπι στο πάτωμα και ο σκύλος σας το εξαφανίσει σε ανύποπτο χρόνο με τη μέθοδο «ηλεκτρικής σκούπας» πριν προλάβετε καλά-καλά να αντιδράσετε, είτε όταν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες χορηγούν φάρμακα αγνοώντας τις επιπτώσεις της πράξης τους.
Σύμφωνα με την Αμερικανική Κτηνιατρική Εταιρεία (AVMA), ένα στα τέσσερα τηλεφωνήματα που δέχεται το Τηλεφωνικό Κέντρο Δηλητηριάσεων των Ζώων (Animal Poison Control Center - APCC) του οργανισμού American Society for the Prevention of Cruelty to Animals (ASPCA) αφορά την κατανάλωση ανθρώπινων φαρμάκων από κατοικίδια.
Σύμφωνα με το APCC τα πιο συχνά φάρμακα για τα οποία δέχονται τις περισσότερες κλήσεις από ιδιοκτήτες ανήκουν στις παρακάτω κατηγορίες: • Μη Στεροειδή Αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑΦ)
Αυτά τα κοινά, μη συνταγογραφούμενα, φάρμακα τα έχουμε οι περισσότεροι στο φαρμακείο μας και είναι η ιβουπροφένη (π.χ. Nurofen, Brufen, Algofren κλπ) και η ναπροξένη (π.χ. Naprosyn, Momender). Είναι φάρμακα ασφαλή για τον άνθρωπο, όμως ακόμα και ένα χάπι μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στα κατοικίδια. Μικρότερα ζώα όπως σκύλοι, γάτες, πουλιά, ίκτιδες και κρικητοί μπορούν να εμφανίσουν σοβαρά έλκη στον πεπτικό σωλήνα μέχρι και νεφρική ανεπάρκεια. Η γνωστή σε όλους μας παρακεταμόλη ή ακεταμινοφένη (π.χ. Depon, Panadol) είναι ένα κοινό φάρμακο που απαντάται σε κάθε σπίτι. Μολονότι είναι ασφαλές φάρμακο για παιδιά και ενήλικες, δεν είναι το ίδιο για τα κατοικίδια. Η κατάποση ακόμα και μιας μικρής δόσης από τη γάτα μπορεί να προκαλέσει διαταραχή των ερυθρών αιμοσφαιρίων, που οδηγεί σε αδυναμία μεταφοράς του οξυγόνου στους ιστούς. Σε μεγάλες δόσεις, οι σκύλοι μπορούν να πάθουν το ίδιο καθώς και ηπατική ανεπάρκεια.
• Οπιοειδή
Η τραμαδόλη (π.χ. Tramal, Oxxalgan, Tradol κλπ) είναι αναλγητικό οπιοειδές. Ο κτηνίατρος μπορεί να το συνταγογραφήσει για το κατοικίδιο σας, αλλά στην κατάλληλη δόση για αυτό. Η υπερδοσία της μπορεί να προκαλέσει καταστολή ή υπερδιέγερση, αποπροσανατολισμό, αταξία, έμετο, μυϊκό τρόμο και επιληπτικές κρίσεις. Η λοπεραμίδη (π.χ. Immodium, Νeo-Septol) είναι ένας αγωνιστής των οπιοειδών που χρησιμοποιείται ως αντιδιαρροϊκό φάρμακο. Βρίσκει εφαρμογή στην αντιμετώπιση της οξείας και χρόνιας διάρροιας, καθώς και για την ιδιοπαθή φλεγμονώδη νόσο του εντέρου. Η υπερδοσία στο σκύλο μπορεί να προκαλέσει έμετο, δυσκοιλιότητα, παραλυτικό ειλεό και νευρικά συμπτώματα κυρίως σε σκύλους της φυλής Collie. Σοβαρότερα προβλήματα είναι η εκδήλωση παγκρεατίτιδας που μπορεί να αποβεί μοιραία για το ζώο. Στη γάτα μπορεί να προκαλέσει υπερδιέγερση.
• Βενζοδιαζεπίνες (Αγχολυτικά-Υπνωτικά)
Μήπως το κατοικίδιο σας έχει άστατο ύπνο ή φαίνεται τρομαγμένο; Σε καμία περίπτωση μη χορηγήσετε αυτά τα φάρμακα που χορηγούνται για την αντιμετώπιση του άγχους και της αϋπνίας στον άνθρωπο, καθώς το κατοικίδιό σας μπορεί να εμφανίσει εντελώς αντίθετα αποτελέσματα. Οι σκύλοι μπορεί να εκδηλώνουν νευρικά συμπτώματα και ταχυκαρδία, ενώ οι γάτες μπορούν να καταλήξουν με ηπατική ανεπάρκεια αν καταναλώσουν συγκεκριμένες μορφές βενζοδιαζεπινών. Συνήθως προκαλούν υπνηλία και αταξία, ενώ μπορούν να ελαττώσουν την αρτηριακή πίεση και να προκαλέσουν αδυναμία και κατάρρευση. Προκαλούν ακόμα αποπροσανατολισμό και δύσπνοια. Τέτοια φάρμακα είναι η αλπραζολάμη (π.χ. Xanax, Saturnil κλπ), η ζολπιδέμη (π.χ. Hypnonorm, Kalinicta, Oniria κλπ) και η κλοναζεπαμη (π.χ. Rivotril, Clonotril).
• Αντικαταθληπτικά φάρμακα
Αντικαταθληπτικά μπορούν να χορηγηθούν στο κατοικίδιό σας μόνο κατόπιν συνταγογράφησης από ειδικό κτηνίατρο. Η υπερδοσία αντικαταθληπτικών μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρά νευρολογικά προβλήματα όπως επιληπτικές κρίσεις και διάφορου βαθμού μυϊκό τρόμο και ταχυκαρδία, φωνητικές εκδηλώσεις, αρτηριακή υπέρταση και υπερθερμία. Τέτοια φάρμακα είναι η ντουλοξετίνη (π.χ. Cymbalta, Xeristar, Yentreve), η βενλαφαξίνη (π.χ. Effexor, Tudor, Noretor) και η φλουοξετίνη (π.χ. Prozac). Για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, στις γάτες αρέσουν πολύ οι κάψουλες της βενλαφαξίνης. • Φάρμακα του καρδιαγγειακού
Οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης (αΜEA) χρησιμοποιούνται ευρέως για τη θεραπεία της αρτηριακής υπέρτασης στον άνθρωπο και περιστασιακά στα ζώα. Παρόλο που η υπερδοσία τους δύναται να προκαλέσει υπόταση, αδυναμία και ζάλη, γενικά σα φάρμακα είναι αρκετά ασφαλή, εκτός αν συνυπάρχει υποκείμενη καρδιοπάθεια ή νεφροπάθεια. Τα φάρμακα της κατηγορίας των β-αναστολέων όπως η ατενολόλη (π.χ. Neocardon, Tenormil), η καρβεδιλόλη (π.χ. Carvedilol, Carvedilen) και η μετοπρολόλη (π.χ. Lopressor) χρησιμοποιούνται επίσης για την αντιμετώπιση της αρτηριακής υπέρτασης. Όμως, αντίθετα με ότι συμβαίνει με τους ΑΜΕΑ, η παραμικρή κατανάλωση αυτών των ουσιών μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα στα ζώα. Η υπερβολική δόση μπορεί να επιφέρει πτώση της αρτηριακής πίεσης σε απειλητικά για τη ζωή επίπεδα, καθώς και του καρδιακού ρυθμού.
Όπως μπορεί να διαπιστώσει κανείς με τα πιο πάνω, τα αποτελέσματα ενός φαρμάκου στα ζώα δεν είναι κατ’ ανάγκη αυτά που θα αναμένονταν στο άνθρωπο. Πρέπει να θυμάστε πως κάθε ανθρώπινο φάρμακο δύναται να προκαλέσει ανεπιθύμητες ενέργειες εάν καταναλωθεί από το κατοικίδιό σας, ακόμα και σε μικρές για τα ανθρώπινα δεδομένα δόσεις. Αν και υπάρχουν αρκετά ανθρώπινα φάρμακα που μπορούν να χορηγηθούν στα ζώα, οι φαρμακευτικές δόσεις τους δεν είναι πάντοτε τα ίδια με τον άνθρωπο. Οποιοσδήποτε λαμβάνει φάρμακα που συνταγογραφήθηκαν για κάποιον άλλον, θέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο σοβαρής ασθένειας ακόμα και θανάτου. Το ίδιο ισχύει και για το κατοικίδιό σας.
Τρόποι για να αποφύγετε δυσάρεστες συνέπειες από την κατανάλωση ανθρώπινων φαρμάκων από το κατοικίδιό σας:
• Πάντα διατηρείτε τα ανθρώπινα φάρμακα μακριά από τα κατοικίδια σας, καλά ασφαλισμένα, σε σημεία μη προσβάσιμα για αυτά.
• Μην αφήνετε δοχεία με χάπια σε προσιτά από ζώα σημεία (θα εκπλαγείτε με το πόσο γρήγορα ο σκύλος σας θα τα εξαφανίσει).
• Αν σας πέσει κάποιο χάπι στο πάτωμα απομακρύνετέ το άμεσα.
• Εάν γνωρίζετε ή πιστεύετε ότι το αγαπημένο σας κατοικίδιο έχει καταναλώσει οποιοδήποτε είδος φαρμάκου, επικοινωνήστε άμεσα με τον κτηνίατρο σας. Μην περιμένετε να εκδηλώσει πρώτα οποιαδήποτε συμπτώματα.
• Ποτέ μη χορηγείτε ανθρώπινα φάρμακα στο κατοικίδιό σας, χωρίς πρώτα να συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας.
• Τέλος, να έχετε πάντα το τηλέφωνο του κτηνιάτρου σας σημειωμένο και άμεσα προσβάσιμο σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη.
Είναι από τις πιο νέες φυλές που υπάρχουν. Εμφανίστηκε το 1982 σε ένα αγρόκτημα στην πολιτεία Όρεγκον των Ηνωμένων πολιτειών της Αμερικής. Το αιλουροειδές ζωάκι πολλαπλασιάζεται με ραγδαίο ρυθμό μέσα στην επόμενη πενταετία ενώ ταυτόχρονα επιτρέπεται η διασταύρωση του με καθαρόαιμες γάτες.
Χαρακτηριστικά
Σωματική διάπλαση: Αρκετά μυώδης γάτα, με σώμα μεσαίο σε μήκος, ευρύ θώρακα και με πόδια μεσαία σε μήκος με τα πίσω μακρύτερα από τα μπροστινά, γεροδεμένα που καταλήγουν σε στρογγυλές πατούσες. Τρίχωμα: κατατάσσεται στις μακρύτριχες φυλές. Το τρίχωμα είναι μαλακό, αφράτο και σγουρό με χαρακτηριστικό το υπόστρωμα τρίχας που υπάρχει πάνω από το δέρμα. Αποδεκτά είναι όλα τα χρώματα. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά
Το κεφάλι είναι μεσαίο σε μέγεθος, με κοντό επιρίνιο και ελαφρά σφηνοειδές που καταλήγει σε μία ροζ μύτη. Έχει στρογγυλά μάτια μεγάλα σε μέγεθος με πράσινο χρώμα. Τα αυτιά είναι μεγάλα και εκφύονται ψηλά στο κεφάλι έχοντας μικρή απόσταση μεταξύ τους. Η ουρά είναι μεγάλη και χνουδωτή, στην αρχή είναι χοντρή και βαθμιαία λεπταίνει. Χαρακτήρας
Επειδή η φυλή αυτή είναι διασταύρωση αρκετών ρατσών δεν είναι πολύ εύκολο να πούμε πολλά πράγματα. Το σίγουρο είναι πως είναι αρκετά έξυπνη και παιχνιδιάρα γάτα. Τα πάει καλά με τα μέλη τις οικογένειας αλλά και με τους σκύλους. Είναι αρκετά δραστήρια και της αρμόζει περισσότερο ένα σπίτι με κήπο από ένα διαμέρισμα.
Η μύτη του σκύλου είναι χιλιάδες φορές πιο "ευαίσθητη" από την δική μας. Δεν έχει σημασία εάν δεν βλέπει κάτι, εάν το μυρίζει - είναι εκεί. Ένα χιλιόμετρο μακριά, στον θάμνο μπροστά σας ή στον πρώτο όροφο της διπλανής πολυκατοικίας.
Οι περισσότεροι έχουμε δύσκολο καθημερινό πρόγραμμα και οι βόλτες του σκύλου μας είναι περιορισμένες σε 15 λεπτά γύρω από το τετράγωνο ή επισκεπτόμαστε μία φορά την εβδομάδα κάποιο πάρκο. Η αλήθεια όμως είναι πως για κάποιους σκύλους αυτό δεν είναι αρκετό. Δεν αναφέρομαι για την σωματική αλλά την πνευματική άσκηση του σκύλου μας που είναι εξίσου σημαντική (σε κάποιες περιπτώσεις σημαντικότερη).
Είναι κατανοητό σε όλους πως έτσι θα έπρεπε να ήταν μία φυσιολογική βόλτα για τον σκύλο εξ αρχής.
Παραδείγματος χάρη, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να τραβήξουμε το λουρί του σκύλου (εκτός και αν κινδυνεύει να τραυματιστεί). Επίσης θα πρέπει να ξεχάσουμε τις λέξεις "πάμε", "προχώρα" και οτιδήποτε άλλο λέμε ή κάνουμε για να ξεκολλήσουμε την μύτη του από ένα σημείο. Εάν ο σκύλος μας θέλει να αφιερώσει 5 λεπτά για να μυρίσει τον κορμό ενός δέντρου, θα πρέπει να του το επιτρέψουμε. Εάν εκείνος αποφασίσει ξαφνικά να αλλάξει πορεία προς την αντίθετη κατεύθυνση, θα πρέπει να πάτε μαζί του.
Πριν ξεκινήσετε τις «βόλτες μυρωδιάς» θα πρέπει να έχετε ορίσει από την αρχή την διάρκεια της βόλτας και μόνο στο τέλος αυτής θα δώσετε «εντολή» στον σκύλο σας ώστε να σηκώσει την μύτη του και να γυρίσετε σπίτι.
Τι προσφέρει στον σκύλο μου μία τέτοια εμπειρία;
Δοκίμασα τους τελευταίους 4 μήνες βόλτες σαν και αυτή που περιγράφει η Horowitz με διαφορετικά σκυλιά. Η κάθε βόλτα είχε διάρκεια περίπου μία ώρα. Μετά από αρκετές επαναλήψεις, διαπιστώσαμε πως η συμπεριφορά του -την υπόλοιπη ημέρα- ήταν πολύ διαφορετική από όταν ο σκύλος έκανε βόλτα στον ίδιο χρόνο, χωρίς όμως να του δώσουμε "ελευθεριά" χρόνου και "επιλογής κατεύθυνσης".
Σύμφωνα με τους κηδεμόνες, μετά από κάθε «βόλτα μυρωδιάς», τα σκυλιά ήταν πολύ πιο "ήρεμα" και "χαλαρά" από ότι μετά από βόλτα κατά την οποία δεν είχαν τον έλεγχο. Για να μπορέσω να έχω όσο το δυνατόν καλύτερα στοιχεία, οι κηδεμόνες δεν γνώριζαν πότε τα σκυλιά τους πραγματοποιούσαν «βόλτα μυρωδιάς» και πότε μία συνηθισμένη βόλτα. Με email, μου έστελναν την επόμενη ημέρα τις παρατηρήσεις τους.
Το δείγμα των σκύλων δεν είναι αρκετό και σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί «έρευνα» ώστε να βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα. Παρόλα αυτά μπορείτε να το δοκιμάσετε. Κακό δεν θα κάνετε.
Η διάρκεια της βόλτας θέλει προσοχή μιας και κάθε σκυλί είναι διαφορετικό.
Οι «βόλτες μυρωδιάς» δεν είναι ανάγκη να γίνονται πολύ συχνά. Μία φορά την εβδομάδα είναι μία καλή αρχή. Πάρτε μαζί σας έναν καφέ, χαλαρώστε και δοκιμάστε το. Είναι ένα μοναδικό δώρο για τον σκύλο σας.
Αυτή η ιστορία είναι για ένα σκυλί που ονομάζεται AJ. Ήταν εγκαταλελειμμένος στην Υπηρεσία Ελέγχου Ζώων του Carson. Δεν είχε ιδέα γιατί έμεινε εκεί και ήταν σε εξαιρετική δυσφορία. Απλά κοιτάξτε πόσο φοβισμένος κοίταξε!
Τα μάτια του ήταν γεμάτα δάκρυα και γεμάτα από φόβο και ανησυχία.
Αυτός ο φτωχός σκύλος μοιάζει τόσο αθώος – δεν πρέπει να έχει βλάψει ούτε μια μύγα στη ζωή του. Είναι περίεργο. Γιατί οι άνθρωποι που τον αγαπούσαν τόσο πολύ τον προδίδουν έτσι; Δυστυχώς, αν δεν υιοθετηθεί σύντομα, τότε μάλλον δεν θα τον αφήσουν να μείνει στη ζωή..
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό να υιοθετήσετε τα κατοικίδια ζώα, αντί να αγοράσετε από pet shops. Αθώα ζώα, όπως o AJ, μπορούν να χάσουν τη ζωή τους, χάρη στην απερισκεψία ενός άλλου προσώπου.
Η επιθετικότητα στο σκυλί καθιστά δύσκολο για όσους ζουν σε καταφύγιο ζώων να τον διαχειριστούν, καθώς κανείς δεν θέλει να πληγωθεί από τον καινούριο φίλο τους. Η ευθανασία είναι συνήθως η τελευταία λύση, μετά από μήνες προσπάθιας να τα κοινωνικοποιήσουν.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, διασώστες εισέβαλαν σε ένα εκτροφείο κουταβιών στο Charlotte, N.C. Εκεί, βρήκαν ένα καθαρόαιμο μικροσκοπικό κανίς το οποίο ήταν σε τόσο κακή κατάσταση, που δεν μπορούσαν καν να πουν την ηλικία του.
Το φτωχό πλάσμα ζύγιζε μόνο 1,5 kg και είχε μόνο τρία δόντια – τα υπόλοιπα ήταν τόσο σάπια που έπρεπε να αφαιρεθούν.
Μια ανώνυμη πηγή ώθησε στην επιδρομή αυτής της ιδιοκτησίας το περασμένο φθινόπωρο, όπου οι αρχές ανακάλυψαν εκεί 104 ακόμη σκυλιά, καθώς και 20 γάτες και τρεις κατσίκες που ζούσαν σε μη ασφαλείς και εντελώς ανθυγιεινές συνθήκες. Το κανίς, ζούσε σε ένα μικροσκοπικό, γεμάτο από περιττώματα κλουβί σε ένα υπόγειο, που δεν είχε καν εξαερισμό.
«Ήταν πολύ μικροσκοπική και έμοιαζε με αβοήθητο πλάσμα», δήλωσε η Jessica Lauginiger, υπεύθυνη για τα ζωικά εγκλήματα. «Έβαλα το χέρι μου στο κλουβί και εκείνη ήρθε και το έγλυψε λίγο. Ήταν πολύ διστακτική με τους ανθρώπους.»
Υιοθετήθηκε από την Brenda Tortoreo, η οποία προηγουμένως εργάζονταν στο νοσοκομείο ζώων όπου έλαβε φροντίδα.
Έχει πλέον εξοικειωθεί με το να τρέχει στο χορτάρι, καθώς και με τους ήχους και τις μυρωδιές του νέου της κόσμου.
Ράτσα: Maltese - Μαλτέζ Μέγεθος: Μικρό (7-14 Kg) Ενέργεια: Πολύ ενεργητικό Άσκηση: Ελάχιστη Παιχνίδι: Πολύ παιχνιδιάρικο Τρυφερότητα: Σχετικά τρυφερό Φιλικό προς σκυλιά: Φιλικό Φιλικό προς ζώα: Φιλικό Φιλικό προς ξένους: Επιφυλακτικό, ντροπαλό Εκπαίδευση: Σχετικά εύκολο να εκπαιδευτεί Φύλαξη: Μέτρια ικανότητα φύλακα Προστασία: Όχι ιδιαίτερα προστατευτικό Φροντίδα: Απαιτεί εκτεταμένη περιποίηση Αντοχή στη ζέστη: Δεν αντέχει στη ζέστη
Γενικά Στοιχεία
Τα Μαλτέζ είναι σκύλοι οι οποίοι μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι σας σας φίλοι μπορείτε να τους έχετε πάντα μαζί σας. Είναι μικροί σε μέγεθος και καλόβολοι. Τους αρέσει να είναι μαζί σας και κυρίως στην αγκαλιά σας. Αποτελούν ιδανική συντροφιά και είναι πολύ αφοσιωμένοι και πιστοί στον ιδιοκτήτη τους.
Είναι χαρούμενο, έξυπνο, πιστό και υπάκουο σκυλί, αφοσιωμένο στον ιδιοκτήτη και την οικογένεια. Συνυπάρχει με άλλα κατοικίδια.
Τα πάνε καλά με τους ξένους αν και στην αρχή είναι λίγο επιφυλακτικοί σκύλοι. Όσον αφορά άλλα ζώα δεν έχουν αναφερθεί ιδιαίτερα προβλήματα και γενικά τα πάνε καλά. Γενικά γαβγίζουν και τους αρέσει. Ειδικά όταν κάποιος πλησιάζει στην πόρτα σας τότε αμέσως παίρνει μπρος ο συναγερμός γαβγίσματος! Αυτό είναι καλό βέβαια για εσάς γιατί δεν μπορεί να μπει κάποιος εύκολα στο σπίτι σας χωρίς να τον καταλάβετε.
Εάν λοιπόν είστε έτοιμοι να δώσετε στο μαλτέζ αγάπη και αφοσίωση τότε θα το κάνετε πραγματικά δικό σας. Φροντίδα & Υγεία Μπορεί να προσβληθεί από αναπνευστικές και δερματικές παθήσεις και να παρουσιάσει οφθαλμικά προβλήματα. Το Μαλτέζ δεν είναι κατάλληλο για κλίματα με πολλή ζέστη ή υγρασία. Μπορεί να υποφέρει από δυσπεψία και γι' αυτό το λόγο πρέπει να είμαστε σχολαστικοί με τη διατροφή του.
Το μακρύ, μεταξωτό τρίχωμα απαιτεί καθημερινό βούρτσισμα για να αποφευχθεί το μπέρδεμα και θα πρέπει να λούζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Τα μάτια του χρειάζονται καθημερινό καθαρισμό για να αποφευχθούν τα σημάδια. Είναι επίσης σημαντικό να καθαρίζουμε συχνά τα αυτιά του για να αποφύγει τις μολύνσεις.
Ιστορία
Ακόμα κι αν αυτή η ράτσα ονομάστηκε έτσι από το νησί της Μάλτας δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι πρωτοπαρουσιάστηκε σε αυτό το νησί. Ο αρχαίος έλληνας γεωγράφος Στράβων, έγραψε ότι τα σκυλιά τα οποία αποκαλούνται και Μελιταία εξήχθησαν από τη σικελική πόλη Μελίτη “Σικελίαν.. όθεν τα κυνίδια α καλούσι Μελιταία”. Είναι μια πολύ αρχαία ράτσα και αυτό ή ένα παρόμοιο σκυλί είχε εμφανιστεί στην αρχαία Αίγυπτο και στην Ελλάδα και αργότερα στη Ρώμη. Στα χρόνια της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄ ήταν πολύ αγαπητό στην βασιλική αυλή. Οι πρόγονοί του κυνηγούσαν τρωκτικά στις παραθαλάσσιες πόλεις της κεντρικής Μεσογείου
Πράγματα που κάνουμε και μπορούν να μειώσουν σημαντικά το προσδόκιμο ζωής του σκύλου μας.
Όλοι θα θέλαμε ο σκύλος μας να ζήσει όσο κι εμείς. Δυστυχώς αυτό δε γίνεται. Κάθε ράτσα έχει ένα προσδόκιμο ζωής. Το αν θα το φτάσει ή θα το ξεπεράσει ο δικός μας φίλος, όπως ισχύει και με τους ανθρώπους, εξαρτάται, φυσικά, από αστάθμητους παράγοντες, αλλά και από τις συνθήκες της ζωής του (με τη διατροφή και τη φυσική κατάσταση του ζώου να είναι από τις πιο σημαντικές παραμέτρους).
Ας δούμε μερικές τακτικές ή παραλείψεις που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά το πόσα χρόνια θα μας συντροφεύει το φιλαράκι μας:
Παραταΐζουμε το σκύλο μας.
Για κάθε ράτσα υπάρχουν κάποιες προδιαγραφές, αλλά ακόμα και για τα ημίαιμα ζωάκια, ο κτηνίατρός μας μπορεί να μας συμβουλεύσει για τα επίπεδα του ιδανικού βάρους. Ένας παραταϊσμένος, υπέρβαρος σκύλος, είναι πολύ πιο πιθανό να εμφανίσει προβλήματα υγείας από το καρδιαγγειακό, αναπνευστικό, μυοσκελετικό του σύστημα, απ’ό,τι ένας φιτ! Είναι πολύ δύσκολο να αντισταθούμε στα παρακλητικά, γεμάτα αγάπη μάτια που μας κοιτάζουν κάτω από το τραπέζι, αλλά σκεφτείτε λίγο το μέλλον. Οι ανθρώπινες τροφές δεν είναι κατάλληλες για τους τετράποδους φίλους μας, ενώ το διαρκές «τσιμπολόγημα» επιβαρύνει τη στομαχική τους λειτουργία.
Μπορείτε να ρωτήσετε και τον κτηνίατρό σας, ο σκύλος μας είτε φάει ένα μπολ τροφή είτε μια μπουκιά κοτόπουλο θα γεμίσει το στομάχι του με γαστρικό υγρό (δεν το θέλουμε!). Γι” αυτό και το ιδανικό είναι τα κουτάβια να τρώνε 3 φορές τη μέρα και οι ενήλικοι σκύλοι 1-2 φορές, συγκεκριμένη ποσότητα κατάλληλης τροφής.
Παραμελούμε την καθημερινή άσκηση.
Ο σκύλος μας χρειάζεται καθημερινή άσκηση κι εκτόνωση. Δε σημαίνει ότι επειδή έτρεξε και έπαιξε πολύ το σαββατοκύριακο μπορεί να μείνει όλη την εβδομάδα μέσα. Ανάλογα με τη ράτσα, πρέπει να φροντίζουμε, να παρέχουμε τις κατάλληλες ευκαιρίες άσκησης και εκτόνωσης, αν είναι δυνατόν καθημερινά. Αυτό, εκτός του ότι βελτιώνει τη φυσική κατάσταση του σκύλου μας, μειώνει και τα επίπεδα άγχους και του παρέχει πνευματικά ερεθίσματα. Ένας ευτυχής σκύλος είναι λογικό να ζήσει περισσότερο από έναν στρεσαρισμένο ή θλιμμένο σκύλο.
Στον αντίποδα με το παραπάνω είναι η υπερβολική άσκηση.
Ναι, ο φίλος μας πρέπει να αθλείται. Το παν μέτρον άριστον όμως έχει και εδώ εφαρμογή. Σε γενικές γραμμές οι μικρόσωμοι σκύλοι, ή οι ράτσες που έχουν κοντό μουσούδι έχουν διαφορετικές ανάγκες για άσκηση. Κάποιοι σκύλοι δεν αντέχουν τη ζέστη, άλλοι δεν αντέχουν το κρύο. Γενικά, η άσκηση θα πρέπει να γίνεται σε συνεννόηση με τον κτηνίατρο, αλλά και διαβάζοντας τα σημάδια που μας δείχνει το ζωάκι μας. Αν ξαπλώνει δεξιά-αριστερά, λαχανιάζει υπερβολικά ή πέφτει σε λήθαργο όταν γυρίζουμε σπίτι…ίσως πρέπει να σκεφτούμε ότι το παρακάναμε.
Δεν το εμβολιάζουμε, ψεκάζουμε, δεν του φοράμε αντιπαρασιτικό κολάρο.
Η πρόληψη και προστασία από παράσιτα και έντομα είναι πολύ σημαντική. Αν παραμελήσουμε τον κατάλληλο εμβολιασμό ή τα αντιπαρασιτικά (αμπούλες, σπρέι, χάπια για σκουλήκια), είναι πολύ πιθανό το κατοικίδιό μας να τσιμπηθεί, να αποικηθεί από έντομα ή/και παράσιτα και στη συνέχεια ακόμα και να νοσήσει από ασθένειες όπως η διροφιλαρίωση, η λεϊσμανίαση κλπ.
Δεν κοινωνικοποιούμε επαρκώς το κατοικίδιό μας.
Σημαντικό ρόλο στην ψυχική υγεία του σκύλου μας παίζει και η επαρκής κοινωνικοποίησή του με άλλα ζώα και ανθρώπους από μικρή ηλικία και για όλη του τη ζωή. Τα ζώα που δεν είναι επαρκώς κοινωνικοποιημένα εμφανίζουν μεγαλύτερα επίπεδα στρες και είναι πιθανό να αναπτύξουν φοβίες ή/και επιθετική συμπεριφορά. Και ναι, όπως και στον άνθρωπο έτσι και στα ζώα το στρες έχει καταστροφικές συνέπειες στην υγεία και άρα στο προσδόκιμο ζωής.
Αποφεύγουμε τη στείρωση.
Παρ” όλο που υπάρχει έντονη αντιπαράθεση ανάμεσα στους υποστηρικτές και τους επικριτές της στείρωσης / ευνουχισμού, είναι αλήθεια ότι με τον τρόπο αυτό γλιτώνουμε μορφές καρκίνου, αλλά και προβλήματα ορμονικά-συμπεριφοράς που δυσκολεύουν τη ζωή του σκύλου μας.
Είναι, μάλλον, κοινώς αποδεκτό, ότι οι σκύλοι χρησιμοποιούν τη συνουσία μόνο για αναπαραγωγικούς σκοπούς και δεν τους προσφέρει την ευχαρίστηση που προσφέρει στον άνθρωπο ή τα δελφίνια! Με τη στείρωση αποφεύγουμε μαστίτιδες, ανεμογκάστρι, καρκίνους γεννητικού συστήματος για τα θηλυκά μας.
Με τον ευνουχισμό, μειώνονται τα επίπεδα στρες και η επιθετικότητα και αντίστοιχα αποφεύγονται οι προστατίτδες και οι καρκίνοι προστάτη και όρχεων για τα αρσενικά μας. Και στην τελική, μειώνεται και ο αριθμός των αδέσποτων-παρατημένων σκύλων που προκύπτει από αλόγιστη και ανεμπόδιστη αναπαραγωγή.
Τα αποτελέσματα της νεκροψίας αναμένεται να δείξουν από τι προήλθε το φονικό τσίμπημα.
Φως στα ακριβή αίτια που οδήγησαν στο θάνατο μιας 56χρονης Αγγλίδας που έκανε τις διακοπές της στη Ζάκυνθο, και δέχθηκε ένα τσίμπημα στο πόδι, θα κληθούν να ρίξουν η νεκροψία – νεκροτομή και οι εξειδικευμένοι τοξικολογικοί έλεγχοι στους οποίους θα υποβληθεί για την διαπίστωση της προέλευσης του δήγματος και της τοξικής ουσίας που εκκρίθηκε στον οργανισμό της, καθώς οι απόψεις διίστανται εάν πρόκειται για αράχνη, σκορπιό ή άλλο έντομο.
Όλα ξεκίνησαν πριν από μερικές ημέρες για την 56χρονη Κριστίν Φορ που απολάμβανε με το σύζυγο της τις διακοπές τους στο νησί και δεν έδωσε σημασία σε τσίμπημα που είχε στο πόδι και που εντοπίστηκε μετά την ιατροδικαστική εξέταση. Σύμφωνα με το χρονικό μη γνωρίζοντας τι την είχε τσιμπήσει όταν άρχισε να μην αισθάνεται καλά απευθύνθηκε αρχικά σε ιδιώτες ιατρούς και εν συνεχεία στο Νοσοκομείο Ζακύνθου, χωρίς ωστόσο να μπορεί να δώσει ακριβείς πληροφορίες στους γιατρούς που την εξέτασαν.
Υποβαλλόμενη σε εξετάσεις διαγνώστηκε οξεία και νευρώδης ηπατίτιδα καθώς και βαριά υποξυγοναιμία. Η κατάστασή της επιδεινώθηκε ραγδαία και την επομένη ημέρα μεταφέρθηκε στο Ρίο όπου και κατέληξε.
Με δηλώσεις του στην ΗΜΕΡΑ, ο Καθηγητής Παθολογίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Πατρών στο Ρίο Χαράλαμπος Γώγος τόνισε «ήταν σε βαριά κατάσταση υπάρχει μια πύλη εισόδου στο γλουτό που αποδεικνύει το τσίμπημα όχι όμως και το είδος που το προκάλεσε εάν είναι αράχνη, σκορπιός ή κάτι άλλο. Στεκόμαστε στο ότι προκάλεσε βαριά τοξική βλάβη με πολυοργανική ανεπάρκεια. Αντιμετωπίσαμε τον πυρετό επι εδάφους τσιμπήματος, ενώ υποβλήθηκε σε αιμοκάθαρση ωστόσο κατέληξε. Ειδικοί έλεγχοι θα μας δείξουν τι το προκάλεσε».
Η Μέιν Κουν έχει τη διάκριση ότι είναι η πιο παλιά αμερικάνικη ράτσα και μια από τις μεγαλύτερες. Τα στατιστικά δείχνουν ότι είναι η δεύτερη πιο δημοφιλής ράτσα στον κόσμο μετά τις Περσικές. Είναι πολύ πιθανό να τριγύριζε ελεύθερη στην πολιτεία Μέιν τον πρώτο καιρό, συγκρινόμενη με το ντόπιο ρακούν, το οποίο έχει παρόμοια εμφάνιση με το ραβδωτό τύπο της Μέιν Κουν και παρόμοιες κυνηγετικές συνήθειες. Το σκληρό κλίμα της Νέας Αγγλίας συνέβαλε στην ανάπτυξη χοντρού τριχώματος από τη Μέιν Κουν, ένα χαρακτηριστικό που το μοιράζεται με μια άλλη ράτσα των κρύων κλιμάτων, τη γάτα του Νορβηγικού δάσους.
Ιστορία
Οι ρωμαλέες γάτες της αμερικάνικης φάρμας και οι μακρύτριχες γάτες που μεταφέρθηκαν στο Μέιν από εμπόρους και ναυτικούς από την Ευρώπη είναι πιθανό να δημιούργησαν τις πρώτες Μέιν Κουν. Η ράτσα επιδείχτηκε το 1860 στην Επίδειξη Γατών στη Νέα Υόρκη και στην επίδειξη της Πλατείας Μάντισον το 1895. Ωστόσο η δημοτικότητα της μειώθηκε όταν εισήχθησαν οι Περσικές στις ΗΠΑ και δεν αναζωπυρώθηκε μέχρι τη δεκαετία του 1950. Η Κεντρική Λέσχη της γάτας Μέιν Κουν ιδρύθηκε το 1953, συνεισφέροντας άμεσα στην αναγέννηση της ράτσας, στην οποία δόθηκε νέα ορμή από την ίδρυση της Ένωσης αυτών που αναπαράγουν ράτσες και των φίλων της Μέιν Κουν το 1976, την ίδια χρονιά που δόθηκε επίσημη αναγνώριση στη ράτσας στις ΗΠΑ. Χαρακτήρας
Δυό χαρακτηριστικά είναι μοναδικά στη Μέιν Κουν: αναφέρεται για τον δύσκολο της ύπνο γιατί μπορεί να βρεθεί τυλιγμένη στις πιο παράξενες στάσεις και στα πιο παράξενα μέρη. Επίσης είναι αξιοσημείωτος ο απολαυστικός, ήσυχος ήχος που βγάζει, σαν τιτίβισμα. Γενικά, οι Μέιν Κουν γίνονται στοργικά κατοικίδια.
Πως θα τη γνωρίσω;
Πρόσωπο: Το μάτια θα πρέπει να είναι μεγάλα και ελαφρώς λοξά, τοποθετημένα αρκετά μακριά μεταξύ τους και πράσινα, χρυσά ή χάλκινα στο χρώμα.
Τα αυτιά είναι μεγάλα και λεπτά στις άκρες, τοποθετημένα αρκετά μακριά και ψηλά στο κεφάλι. Το μαξιλαράκι της μύτης είναι ροζ και η μουσούδα της πλατιά. Πρέπει επίσης να έχει σταθερό σαγόνι και ψηλά κόκαλα στα μάγουλα («μήλα»).
Το κεφάλι είναι αρκετά μεγάλο αλλά σε σχέση με το σώμα της μικρό. Θα πρέπει να είναι σφηνοειδές με μύτη μεσαίου μεγέθους.
Σώμα: Διαθέτει φαρδύ στέρνο, μέτριο περιλαίμιο και επίπεδη πλάτη. Το σώμα της είναι πολύ μεγάλο, μακρύ και μυώδες.
Το βάρος κυμαίνεται από τρία έως έξι κιλά αν και έχουν αναφερθεί και ακόμα βαρύτερες περιπτώσεις. Σαν σιλουέτα, το σχήμα είναι σχεδόν «ορθογώνιο».
Η γούνα δεν είναι τόσο μακριά όσο σε άλλες μακρότριχες και είναι λιγότερο ομαλή.
Η ουρά θα πρέπει να είναι μακριά όσο το σώμα με φαρδιά βάση και μονοκόμματη άκρη σαν λοφίο με μακριά, ρευστή γούνα. Η γούνα της γενικά είναι χοντρή και σκληρή και η μεταξένια της υφή δεν φαίνεται. Τα πέλματα είναι μεγάλα και στρογγυλά με χρώμα στα μαξιλαράκια που ταιριάζει με αυτό του τριχώματος.
Ποικιλίες
Εκτός από τα σοκολατί, λιλά ή τύπου Σιαμέζας σχέδια, η Μέιν Κουν αναπαράγεται σε κάθε χρώμα και συνδυασμό χρωμάτων.
Οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι για να δοθεί ένα χάπι ή κάψουλα σε μία γάτα είναι είτε με τροφή είτε σε άδειο στομάχι, κάτι το οποίο σας διευκρινίζει ο κτηνίατρος σας.
Μέθοδος Α – Με τροφή
Η μέθοδος αυτή ενδείκνυται για θεραπείες μικρής διάρκειας όπως π.χ. όταν πρέπει η γάτα να πάρει αντιβίωση για ένα χρονικό διάστημα. Οι πιο συνηθισμένοι τρόποι που ακολουθούμε είναι δύο: Κρύψιμο του χαπιού, είτε ολόκληρου είτε τριμμένου σε μορφή σκόνης, μέσα σε μικρή ποσότητα τροφής.
Τρόπος 1ος
Παίρνετε μία μικρή ποσότητα από την αγαπημένη της (κατά προτίμηση) κονσέρβα ή φαγητό που της αρέσει, τη μετατρέπετε σε μπαλάκι και κρύβετε μέσα το χάπι. Πρόσθετος λόγος να δοθεί σε μπαλάκι τροφής και όχι μέσα σε ολόκληρο γεύμα είναι το ενδεχόμενο να μη φάει όλη την ποσότητα, οπότε δε θα ξέρετε αν έχει πάρει τη σωστή δόση φαρμάκου.
Τροφές στις οποίες λειτουργεί καλά το "κόλπο" αυτό είναι: μέσα σε κομματάκι από βούτυρο, τυρί, τόνο, κονσέρβα με έντονη γεύση ή μυρωδιά ή βρασμένο ψάρι. Προτείνεται να της δώσετε πιο πριν ένα μπαλάκι από την τροφή (χωρίς το χάπι) για να διαπιστώσετε αν η γάτα θέλει να το φάει και να μειώσετε τυχόν καχυποψία της. Παράλληλα, παρατηρήστε αν το μασάει ή αν το καταπίνει ολόκληρο. Οι γάτες (σε αντίθεση με τα σκυλιά που μπορεί να το καταπιούν ολόκληρο) έχουν την τάση να μασάνε το φαγητό τους και ενδέχεται να ανακαλύψουν και να φτύσουν το χάπι. Τα χάπια και ειδικά οι κάψουλες έχουν την τάση να "μαλακώνουν" και αν η γάτα το φτύσει, είναι δύσκολο μετά να το χειριστείτε. Άρα είναι βασικό να της το δώσετε με κάποια τροφή που ξέρετε ότι της είναι ιδιαίτερα ελκυστική. Επίσης, εάν συνηθίζει να μασάει την τροφή, κατά πάσα πιθανότητα θα δαγκώσει το χάπι και αν αυτό έχει άσχημη ή ασυνήθιστη γεύση, θα δυσκολευτείτε να της δώσετε το φάρμακο την επόμενη φορά.
Τρόπος 2ος
Τρίβετε το χάπι σε μορφή σκόνης και την ανακατεύετε με μικρή ποσότητα τροφής όπως αυτές που προτάθηκαν πιο πάνω. Επίσης, μπορείτε να το διαλύσετε σε ζωμό κοτόπουλου ή άλλου υγρού που προτιμά το ζώο σας και να του το δώσετε με σύριγγα (χωρίς βελόνα).
Σημαντική επισήμανση
Θα πρέπει πριν ξεκινήσετε τη διαδικασία να έχετε αποφασίσει ποιος από τους παραπάνω τρόπους δουλεύει καλύτερα με το ζώο σας.
Μέθοδος Β – Χωρίς ταυτόχρονη λήψη τροφής
Η μέθοδος αυτή ενδείκνυται για την περίπτωση που δεν μπορείτε να δώσετε το σκεύασμα μέσα σε μπαλάκι ή αν πρέπει να χορηγηθεί σε άδειο στομάχι. Θεωρείται κατάλληλη για περιπτώσεις μακροχρόνιας θεραπείας. Η περιγραφή της μεθόδου που ακολουθεί είναι για δεξιόχειρες. Προκαταρκτικές ενέργειες
Πριν ξεκινήσετε τη διαδικασία θα πρέπει να έχετε αποφασίσει σε ποιο χώρο θα γίνει το όλο εγχείρημα και να τοποθετήσετε εκεί όλα τα απαραίτητα αντικείμενα, δηλαδή το χάπι, την πετσέτα ή κουβερτούλα (αν διαλέξουμε τη τεχνική που τη χρειάζεται) και τελευταία τη γάτα. Τη φωνάζετε με απαλή φωνή ή την παίρνετε και την πάτε οι ίδιοι με ήρεμες κινήσεις. Αν αντιληφθεί ότι είστε αγχωμένοι ή ανήσυχοι θα της το μεταδώσετε και δεν υπάρχει περίπτωση να συνεργαστεί. Κατόπιν, θα πρέπει να επιλέξουμε πώς θα ακινητοποιήσουμε τη γάτα κατά τη διάρκεια της όλης διαδικασίας. Δύο είναι οι τεχνικές ακινητοποίησης του ζώου: με γυμνά χέρια ή με χρήση κουβέρτας-πετσέτας. 1η τεχνική ακινητοποίησης: Με Γυμνά χέρια
Ξεκινήστε βάζοντας τη γάτα σε υπερυψωμένο σημείο π.χ. πάγκο, τραπέζι. Η γάτα θα θέλει να ξεφύγει από τη διαδικασία, γιʼ αυτό κρατήστε τη με το δεξί σας χέρι ανάμεσα στα πλευρά σας και τον αγκώνα σας, φροντίζοντας να κοιτάζει προς την ίδια με σας κατεύθυνση (όλοι κοιτάζουμε μπροστά!).
Κρατάτε το χάπι στο αριστερό σας χέρι ανάμεσα στο δείκτη και τον αντίχειρα.
Με το δεξί σας χέρι κρατάτε το κεφάλι της γάτας από τα ζυγωματικά της (τα μάγουλα). Όπως την κρατάτε, σηκώνετε το κεφάλι έτσι ώστε η μύτη της γάτας να δείχνει στο ταβάνι. Το στόμα της ανοίγει ελαφρά από μόνο του. Πιάνοντάς την από τα ζυγωματικά δεν προκαλείτε ιδιαίτερη δυσφορία στο ζώο, ενώ αν το κεφάλι της είναι σε φυσιολογική θέση είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα σας δαγκώσει.
Μπορείτε (αν θέλετε ή το κρίνετε απαραίτητο) να τοποθετήσετε ένα από τα υπόλοιπα δάχτυλα του αριστερού χεριού στην κάτω γνάθο, στο σημείο που είναι οι κοπτήρες και όχι οι κυνόδοντες. Στη θέση που βρίσκεται η γάτα δεν έχει δύναμη στην κάτω γνάθο, οπότε δεν μπορεί να σας δαγκώσει. Βάλτε το χάπι όσο πιο βαθιά γίνεται μέσα στο στόμα. Χαϊδέψτε την κάτω γνάθο ή τη μύτη της για να την ενθαρρύνετε να καταπιεί. Η όλη διαδικασία θα πρέπει να γίνει γρήγορα και με αποφασιστικές κινήσεις αν θέλετε να αποφύγετε το δάγκωμα.
Αφήστε το πρόσωπο της γάτας ελεύθερο και παρατηρήστε αν γλύφει τα χείλη της, βασική ένδειξη ότι έχει καταπιεί το χάπι. Μερικές γάτες είναι αρκετά καλές στο να εξαπατούν, οπότε προτείνεται να ανοίξετε μετά από λίγο το στόμα της για να δείτε αν έχει πράγματι καταπιεί το χάπι. Αν δεν το έχει καταπιεί και κρίνετε ότι είναι ασφαλές, βάλτε προσεκτικά ένα δάκτυλο στο στόμα της και προσπαθήστε να σπρώξετε το χάπι πιο βαθιά μέσα στο στόμα. Αλλιώς, αφήστε τη να το φτύσει και επαναλάβετε την όλη διαδικασία.
Ίσως χρειαστεί να έχετε μια σύριγγα (χωρίς τη βελόνα) με νερό δίπλα σας ώστε να εκτοξεύστε λίγο νερό στο στόμα της γάτας για να βοηθήσετε την κατάποση και να διευκολύνετε τη πορεία του χαπιού μέσω του οισοφάγου προς το στομάχι της. Μερικά φάρμακα έχουν την τάση να κολλάνε προσωρινά στον οισοφάγο και ενδέχεται να προκαλέσουν ενόχληση ή ερεθισμό στη περιοχή αυτή, ανάλογα με τη χημική τους σύσταση. 2η τεχνική ακινητοποίησης: Με χρήση πετσέτας ή κουβέρτας
Η τεχνική αυτή μπορεί να εκτελεστεί τυλίγοντας πρώτα τη γάτα με μια κουβέρτα ή πετσέτα. Ακουμπώντας την πλάτη σας σε ένα σταθερό σημείο (π.χ. τοίχο), βάζετε την καλά τυλιγμένη γάτα ανάμεσα στα πόδια σας και εκτελείτε τη διαδικασία χορήγησης του χαπιού, όπως περιγράφεται παραπάνω.
Παρά τις παραπάνω οδηγίες υπάρχουν κάποιες γάτες που δεν θα πάρουν το χάπι. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να συζητήσετε με τον κτηνίατρό σας για εναλλακτικές μορφές της θεραπείας. Π.χ. θα μπορούσε να πάρει το φάρμακο σε ενέσιμη μορφή, σε μορφή πάστας, σε σιρόπι ή με χρήση συσκευής χορήγησης χαπιών (pet piller) κ.λπ.
Σημαντικές επισημάνσεις
Ένας βασικός παράγοντας για να πετύχει η οποιαδήποτε από τις παραπάνω τεχνικές είναι η ψυχολογία του ατόμου που την εκτελεί. Θα πρέπει να είναι αποφασισμένος και ψύχραιμος, καθώς μία αγχωμένη συμπεριφορά ή άσχημη ψυχολογία συνήθως έχει άσχημα αποτελέσματα. Επίσης ειδικά στις περιπτώσεις μακροχρόνιας θεραπείας ένα ερώτημα που θα πρέπει ο καθένας να θέσει στον εαυτό του είναι αν θέλει να αφήσει το ζώο του να ταλαιπωρείται από την οποιαδήποτε ασθένεια με όποιο αποτέλεσμα προκαλέσει αυτή ή θα μάθει να δίνει το χάπι; Αν υιοθετήσει μια από τις παραπάνω μεθόδους, όσο δύσκολο και αν φαίνεται αρχικά, στην πορεία γίνεται ρουτίνα για αυτόν και το ζώο του.
Θα πρέπει να προσέχετε σε όλα τα στάδια να μη σας δαγκώσει η γάτα. Το στόμα της περιέχει αρκετά βακτήρια και σε κάποιες (έστω και σπάνιες) περιπτώσεις μπορεί ένα δυνατό δάγκωμα να προκαλέσει μόλυνση. Στην περίπτωση που σας δαγκώσει καθαρίζετε το τραύμα και βάζετε αντισηπτικό (π.χ. Betadine).
Μεγάλωσαν σε βιομηχανίες κρέατος σκύλων στη Νότια Κορέα και φοβούνται τους ανθρώπους… Δείτε την απίστευτη ιστορία δύο σκύλων που συγκλονίζει
Λίγοι τυχεροί σώζονται από αυτή τη μοίρα, αλλά αυτή είναι μόνο η αρχή του ταξιδιού. Για τους Robin και Kaya, χρειάστηκε άπειρη φροντίδα για να μη σκέφτονται ότι οι άνθρωποι δε θα τους αντιμετωπίσουν σαν προϊόντα.
Η Kaya δεν μπορούσε να προσαρμοστεί...
Και ο Robin δεν ήθελε με τίποτα άλλους ανθρώπους ή σκύλους.
Αφού απέτυχαν να εγκλιματιστούν στο καταφύγιο, ο Robin και η Kaya στάλθηκαν στο Κέντρο Αποκατάστασης Συμπεριφοράς ASPCA (ASPCA’s Behavioral Rehabilitation Center).
Εκεί, οι υπάλληλοι μελετούν αυτές τις σοβαρές περιπτώσεις και βρίσκουν τρόπο να κάνουν τους σκύλους ευτυχισμένους.
Η αγάπη που μπορεί να προσφέρει ένας σκύλος είναι ευθέως ανάλογη το πώς του έχουν συμπεριφερθεί. Είμαι πολύ χαρούμενος που ο Robin πήγε σε ένα σπίτι που τον αγαπούν, και η Kaya είναι έτοιμη για το ίδιο χαρούμενο τέλος.!
Η Αιγυπτιακή Μάου (Μάου στα αιγυπτιακά σημαίνει "γάτα"), αποτελεί ίσως μία από τις παλιότερες ράτσες γάτας που είναι γνωστές. Λατρεύτηκε από πολλές θρησκείες της αρχαίας Αιγύπτου, σαν θεότητα, ενώ παράλληλα πέρασε από πολλές φουρτούνες, πλησίασε την εξαφάνιση και σώθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή. Ποια είναι όμως η ιστορία της Αιγυπτιακής Μάου;
Ιστορία
Η ύπαρξη της Αιγυπτιακής Μάου χρονολογείται εδώ και 3000 χρόνια. Η γάτα αυτή είναι ίσως η αρχαιότερη των κατοικίδιων γατών και αποτελεί την μία εκ των δυο φυσικά κηλιδωτών ρατσών γάτας που υπάρχει ακόμα (η άλλη ήταν η γάτα Bahraini Dilmum). Η Μάου είναι πιθανότατα απόγονος της αφρικανικής αγριόγατας. Η εξημέρωση της Μάου επήλθε κάπου μεταξύ του 4000 και 2000 π.Χ.
Οι Αιγύπτιοι εκτίμησαν πολύ γρήγορα την αξία της Μάου. Αρχικά τις χρησιμοποιούσαν στο να κυνηγούν πουλιά. Είναι πολύ συχνές οι φωτογραφίες από γάτες μέσα σε βάλτους με πουλιά στο στόμα. Οι παλιότερες εικόνες γατών στην αρχαία Αίγυπτο είναι κάποια ιερογλυφικά, σκαλισμένα στον τοίχο ενός ναού που ανακαλύφθηκε στο βόρειο Κάιρο, και χρονολογούνται περίπου στο 2200 π.Χ.
Από το 2000 π.Χ. και έπειτα, η Μάου άρχισε να αποκτά μεγάλη σπουδαίοτητα στην θρησκεία και λατρεύτηκε σαν θεότητα. Αντιπροσώπευε σχεδόν κάθε κομμάτι της ζωής των αρχαίων Αιγυπτίων. Στην αρχαία Αίγυπτο λατρεύονταν πάνω από 20 θεοί και θεές, που αναπαριστάνονταν με γατίσιες φιγούρες.
Πολλές θρησκείες στις οποίες λατρεύονταν γάτες, όπως αυτή του Μπαστέτ, εμφανίστηκαν εκείνη την εποχή και συνεχίστηκαν μέχρι την ρωμαϊκή κατοχή γύρω στο 330 μ.Χ. Όταν μια γάτα πέθαινε στην Αίγυπτο, το σώμα της μουμιοποιότανε και θαβότανε σε τάφο. Η οικογένεια της αποθανούσας γάτας, ξύριζε τα φρύδια της σαν σημάδι θρήνου. Αν κάποιος έβλαπτε εκείνη την εποχή μια γάτα, θεωρούταν πως έπραξε ποινικό αδίκημα που η τιμωρία του ήταν ο θάνατος.
Κατά την διάρκεια του Παγκοσμίου Πολέμου, η Μάου ήρθε πολύ κοντά στην εξαφάνιση. Τελικά σώθηκε από την εξορισμένη Ρωσίδα πριγκίπισσα Ναταλί Τρουμπέτσκοϋ. Οι προσπάθειές της, έσωσαν τη Μάου την τελευταία στιγμή.
Μια μέρα, κατά τη διάρκεια της διαμονής της στην Ιταλία, ένα μικρό αγόρι της έδωσε ένα ασημί κηλιδωτό θηλυκό γατάκι που κρατούσε μέσα σε ένα κουτί από παπούτσια. Το γατάκι δόθηκε στο αγόρι από έναν διπλωμάτη που εργαζότανε στη Μέση Ανατολή. Η Τρουμπέτσκοϋ, προσπάθησε να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες για το γατάκι. Η έρευνά της την οδήγησε στην κατάληξη πως το γατάκι ήτανε Αιγυπτιακή Μάου. Τότε ήτανε που η πριγκίπισσα αποφάσισε να σώσει το είδος αυτό.
Έσωσε μερικές από τις απομείναντες Μάου και χρησιμοποιώντας τις πολιτικές της διασυνδέσεις, κατάφερε να βρει πολλές μέσω της Συριακής Πρεσβείας. Οι πρώτες της Μάου, ήτανε ο Γκρεγκόριο, ένα μαύρο αρσενικό, η Λούλου, μια ασημί θηλυκιά, και ο Γκέπα, ένας γκρίζος αρσενικός. Το 1956, η Τρουμπέτσκοϋ και τρείς Μάου, μια ασημί θηλυκιά η Φάτιμα Μπάμπα, ένας χάλκινος αρσενικός ο Φάτιμα Τζότζο και μια τρίτη για την οποία δεν υπάρχουν στοιχεία, μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όταν έφτασαν, η πριγκίπισσα ίδρυσε το Fatima Cattery, ένα ίδρυμα που έθεσε σαν σκοπό να προωθήσει την ράτσα. Πολλές σημερινές Μάου έχουν σαν προγόνους τις γάτες του ιδρύματος της Τρουμπέτσκοϋ.
Λεγόταν ότι η Τρουμπέτσκοϋ, χρησιμοποίησε γάτες εκτός του ιδρύματός της προκειμένου να κάνει διασταυρώσεις αν και αυτό ήταν κάτι που δεν καταγράφτηκε πουθενά, ενώ το έκανε για να σιγουρέψει την υγεία της ράτσας. Μόνο τρία χρώματα της Μάου υπήρχαν στις αρχικές γάτες. Ασημί, χάλκινη και γκρίζα. Αν και πρέπει να υπήρχαν και μαύρες σε εκείνη την περίοδο, εξαιτίας της γκρίζας, δεν έγιναν αναφορές για κανένα τέτοιο χρώμα, μέχρι μερικά χρόνια αργότερα. Υπάρχουν αποδείξεις ότι υπήρξαν και μερικές μπλε εκείνη την εποχή, αλλά όπως και η μαύρη, έτσι και η μπλε δεν έγινε αποδεκτή για καταγραφή μέχρι πρόσφατα, σε ορισμένες εταιρείες, για αυτό είναι δύσκολο να πει κανείς πότε περίπου πρωτοεμφανίστηκαν. Ορισμένοι αποδίδουν το γονίδιο του κλασσικού ραβδωτού τριχώματος σε διασταυρώσεις που έγιναν παλιότερα.
Στην δεκαετία το΄70 οι Μάου άρχισαν να υποφέρουν εξαιτίας του περιορισμένου αριθμού γονιδίων. Το 1980, στο ζωολογικό κήπο του Νέου Δελχί στην Ινδία, μια αρσενική γάτα χρώματος χάλκινου, έτρεξε προς το κλουβί ενός ρινόκερου και τραυμάτισε σοβαρά την ουρά της. Η γάτα τελικά σώθηκε από τον Jean S. Mill ο οποίος πήρε μια ακόμη θηλυκιά χρώματος χάλκινου,και δημιούργησε την Ινδική σειρά. Αυτές οι γάτες παρουσίασαν για πρώτη φορά το "γονίδιο λάμψης", βελτιώθηκε η υγεία τους, βελτιώθηκε η καθαρότητα και η αντίθεση των κηλίδων και δημιούργησε μια βαθιά κοκκινάδα μέσα στο χάλκινο. Αυτή η σειρά άνοιξε το δρόμο για να γίνουν αποδεκτές οι εισαγωγές.
Το 1980 η Cathie Rowan πέτυχε και έφερε δεκατρείς Μάου στην Αμερική, ανοίγοντας το δρόμο για ακόμα περισσότερες εισαγωγές. Στις αρχές του 1990, τέσσερις ακόμα Μάου εισάχθηκαν από την Αίγυπτο, που ήταν όλες χρώματος του χαλκού. Αυτές οι γάτες δημιούργησαν την Αιγυπτιακή Σειρά, η οποία είναι η μεγαλύτερη από όλες. Γεννάνε περισσότερα γατάκια, είναι πολύ έξυπνες και ανέπτυξαν νέα γονίδια.
Οι εισαγωγές που γίνονται σήμερα σε Μάου, έρχονται κατευθείαν από την Αίγυπτο και την Ινδία. Η κληρονομιά τους παραμένει άγνωστη. Οι εισαγωγές αυτές είναι απαραίτητες για να διατηρηθεί η υγεία των γατών, η ζωτικότητα και η μακροζωία τους. Αν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι προσπάθειες, η Αιγυπτιακή Μάου θα είχε, πολύ πιθανό, ήδη εξαφανιστεί.
Εμφανισιακά
Το σώμα της είναι μέτριο σε μάκρος, αλλά πολύ καλά ανεπτυγμένο μυικά, ενώ διατηρεί μια χαριτωμένη εμφάνιση. Τα πίσω πόδια είναι ελαφρώς πιο μακριά από τα μπροστινά, κάτι που δίνει στην γάτα μια μόρτικη εμφάνιση.
Το κεφάλι της είναι ελαφρώς στρογγυλεμένο με γωνίες, χωρίς επίπεδες επιφάνειες, μέτριο σε μάκρος.
Η μύτη της όταν την βλέπει κανείς από μπροστά είναι εξισορροπημένη σύμφωνα με το συνολικό μάκρος, με μια ελαφριά ανύψωση από την γέφυρα της μύτης προς το μέτωπο.
Η μουσούδα του δεν είναι ούτε επίπεδη, ούτε μυτερή, ενώ τα αυτιά της, που ενδέχεται κάποιες φορές να είναι φουντωτά, έχουν μέτριο μέγεθος, είναι ελαφρώς μυτερά με αρκετή απόσταση μεταξύ τους.
Ένα από τα πιο διακεκριμένα χαρακτηριστικά της Μάου είναι τα μάτια της. Είναι μεγάλα, ελαφρώς διαγώνια, και με ένα μοναδικό ανοιχτό πράσινο χρώμα, της απόχρωσης του σταφυλιού.
Το τρίχωμά της είναι γυαλιστερό και πυκνό, ενώ οι αποχρώσεις του είναι ασημί, χάλκινο και γκρίζο του καπνού. Διακρίνεται από ένα χαρακτηριστικό μίγμα ραβδώσεων και κηλίδων,κάτι που κάνει αυτές τις γάτες να ξεχωρίζουν αμέσως στα σόου για γάτες. Προσωπικότητα
Πολύ έξυπνες και ελκυστικές, οι Μάου είναι πολύ πιστές και αφοσιωμένες σε όλα τα μέλη της οικογένειας, τόσο τους ανθρώπους, όσο και στα υπόλοιπα κατοικίδια. Έχουν πολύ απαλή μελωδική φωνή, και χουρχουρίζουν για να δείξουν ότι είναι χαρούμενες. Αν και θεωρείται ένα ζωντανό ενθύμιο της αρχαίας ιστορίας της, οι Μάου είναι πολύ σύγχρονες όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Είναι δραστήριες, εκφραστικές ενώ παράλληλα έχουν πολλούς φανατικούς θαυμαστές στα διάφορα σόου γάτας.
Σε αυτό το βίντεο θα δείτε ένα ξεκαρδιστικό στιγμιότυπο με ένα κουταβάκι. Τι είναι αυτό που είδε και τον φόβισε;
Όπως θα δείτε και εσείς, το γκόλντεν ριτρίβερ βλέπει τον εαυτό του μπροστά σε ένα μεγάλο καθρέφτη για πρώτη φορά. Νομίζοντας, όμως, ότι πρόκειται για κάποιον άλλο σκύλο, αρχίζει και γαβγίζει για να τον τρομάξει. Δεν λέει, πάντως, να ξεκολλήσει μπροστά από την αντανάκλαση του, καθώς παρατηρεί ότι ο σκύλος μέσα στον… καθρέφτη αντιγράφει τις κινήσεις του!
Η εξαιρετική ακοή ενός ανδρόγυνου, αλλά κυρίως το πείσμα και η διάθεση του να ερευνήσει -ακόμη και ανοίγοντας σακούλες σκουπιδιών- τους ήχους που άκουγαν αργά το βράδυ της Τρίτης κοντά στη λαική αγορά της Κοζάνης στάθηκαν σωτήρια για δυο λιλιπούτεια, νεογέννητα γατάκια τα οποία ασυνείδητος πέταξε ζωντανά, μέσα σε σφιχτά δεμένη σακούλα, σε κάδο απορριμμάτων!
Πρόκειται για τους Γιάννη Μπαλαμπανίδη και Βιβή Παπαγεωργίου, οι οποίοι έχουν πάρει προσωρινά στο σπίτι τους τα δυο γατάκια. Ο κ. Μπαλαμπανίδης έγραψε στο Facebook:
''Κάνοντας μια βόλτα πριν από μια ώρα στην περιοχή της Λαϊκής, μαζί με τη Vivi Papageorgiou, ίσα που ακούσαμε ένα μικρό νιαουρισμα από κάποιους κάδους σκουπιδιών, δίπλα σ' ένα χωράφι (κρατήστε το χωράφι, το αναφέρω σκοπίμως). Στην αρχή ψάξαμε από γύρω, αλλά τίποτα. Η Βιβή, λοιπόν, άνοιξε τον μεγάλο κάδο (οι άλλοι ήταν ανακύκλωσης) και μέσα σε μια σακούλα που ήταν πάνω - πάνω, είδαμε κάτι να κινείται. Έσκισε, λοιπόν, τη σφιχτά δεμένη σακούλα και κάτω από μια μεγάλη αβγοθήκη ήταν δύο νεογέννητα γατάκια…! Δεν είμαι ο πλέον φανατικός φιλόζωος, όχι όσο θα ήθελα να είμαι, το ομολογώ (αν και στο κτήμα μας έχουμε τρία σκυλιά). Αλλά, πραγματικά, θα ήθελα να έβρισκα το ΤΕΡΑΣ αυτό να του πω δύο κουβέντες, που ενώ θα μπορούσε να αφήσει ελεύθερα στο διπλανό χωράφι τα δύο γατάκια, ΕΠΕΛΕΞΕ να τα πνίξει μέσα σε μια πλαστική σακούλα σ' έναν κάδο σκουπιδιών, χωρίς λόγο. Ο απόλυτος παραλογισμός… Αν τυχόν και είσαι φίλος μου στο ΦΒ, μπορείς να αυτό - διαγραφείς.''
Η ιστορία της γάτας Σομαλίας είναι στενά συνδεδεμένη με αυτή της γάτας Αβυσσηνίας κι αυτό, γιατί η γάτα Σομαλίας είναι στην ουσία μια μακρύτριχη γάτα Αβυσσηνίας. Λέγεται ότι οι πρώτες γάτες Σομαλίας προέκυψαν κατά τη διάρκεια του Βʼ Παγκοσμίου Πολέμου όταν οι Άγγλοι κάτοχοι γατών ράτσας αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τις γάτες τους, οι οποίες συνεπώς ζευγάρωναν ελεύθερα. Εάν λοιπόν μια καθαρόαιμη γάτα Αβυσσηνίας ζευγάρωνε με μια γάτα μακρύτριχης ράτσας τα γατάκια θα είχαν και χαρακτηριστικά μακρύτριχης ράτσας.
Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή, η γάτα Σομαλίας προέκυψε μετά από σκόπιμο ζευγάρωμα γατών ράτσας Αβυσσηνίας με μακρύτριχες ράτσες.
Από το 1960 κι έπειτα, εκτροφείς γατών άρχισαν να δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μακρύτριχη εκδοχή της ράτσας Αβυσσηνίας. Προς το τέλος της δεκαετίας του 1970 καθιερώθηκε η ράτσα Σομαλίας στις ΗΠΑ και το 1982 στην Ευρώπη.
Το όνομα της ράτσας προέκυψε λόγω της στενής συγγένειας της ράτσας με αυτή της Αβυσσηνίας, μιας και η Σομαλία συνορεύει με την Αιθιοπία (παλαιότερα γνωστή και ως Αβυσσηνία).
Χαρακτήρας
Η γάτα Σομαλίας είναι μια εύθυμη και γεμάτη περιέργεια γάτα με γνήσια ένστικτα κυνηγού. Της αρέσει να παίζει, να κυνηγά και είναι αρκετά δραστήρια. ʽΕχει ήπιο ταμπεραμέντο και είναι ιδιαίτερα κοινωνική και συχνά ομιλιτική! Συνήθως τα πάει καλά με άλλα ζώα καθώς και με μικρά παιδιά. Της αρέσει να τραβάει την προσοχή, είναι πολύ έξυπνη και μαθαίνει εύκολα. Επίσης τρελαίνεται για εξερευνήσεις και βρίσκεται ευχαρίστως ανάμεσα στα πόδια του αφεντικού της όταν πρόκειται για δουλειές του σπιτιού.
Θεωρείται μια από τις ιδανικότερες γάτες για συντροφιά μιας και είναι ιδιαίτερα κοινωνική και αναπτύσσει στενή σχέση με το αφεντικό της. Είναι μια γάτα που απαιτεί αλλά και δίνει πολλή αγάπη.
Χαρακτηριστικά ράτσας
Εμφανισιακά, η γάτα Σομαλίας θυμίζει μικρή αλεπού. Είναι γάτα μετρίου μεγέθους, ευκίνητη, μυώδης και χαριτωμένη.
Έχει σχετικά μεγάλα αφτιά, το πρόσωπό της θυμίζει σχήμα καρδιάς κι έχει μεγάλα αμυγδαλωτά, εκφραστικά μάτια συνήθως πράσινα, κίτρινα ή κεχριμπαρένια. Γύρω από τα μάτια έχει μια λεπτή άσπρη γραμμή.
Το τρίχωμά της είναι μοναδικό. Έχει βελούδινη υφή και η κάθε τρίχα αποτελείται από 3 έως και 10 χρωματισμούς. Η ουρά είναι φουντωτή και το τρίχωμα κάπως μακρύτερο γύρω από το λαιμό και τα πίσω πόδια.
Παρά το γεγονός ότι το τρίχωμα είναι μακρύ δεν απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα. Αρκεί ένα βούρτσισμα μία φορά την εβδομάδα.
Αυτό το άλογο ξέρει πώς να καθησυχάσει το ανήσυχο μωρό! Κάθε φορά που το βρέφος αρχίζει να κλαίει, σκύβει και το κουνάει στο ριλάξ μέχρι να ηρεμήσει.
Η μητέρα του δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που βλέπει και παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα – δεν θέλει να τους διακόψει και να χαλάσει αυτή τη πολύτιμη στιγμή!
Παρακολουθήστε αυτή τη μαγική σχέση στο παρακάτω βίντεο!
Το χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τη Ρώσικη μπλε είναι το διπλό της τρίχωμα, τόσο βελούδινο που είναι απαράμιλλο από κάθε άλλη ράτσα. Το πιο διάσημο και πιθανόν πιο όμορφο μέχρι στιγμής δείγμα της ράτσας ήταν η Vashka, που είχε ο Τσάρος Νικόλαος ο Αʼ της Ρωσίας, όπου αυτές οι γάτες θεωρούνταν οιωνός καλής τύχης. Ιστορία
Η ποικιλία των ονομάτων της Ρώσικης Μπλε είναι απόδειξη της σύγχυσης που περιβάλλει την καταγωγή της. Οι αποδείξεις για το ότι αποτελεί μια φυσική ρώσικη ράτσα είναι ισχυρές, αποδείξεις που υποστηρίζονται από τις πολλές που έχουν βρεθεί από παλιά στη Σουηδία. Ωστόσο, η μεταγενέστερη ιστορία της είναι λιγότερο σίγουρη. Ήταν καταρχήν γνωστή ως «η Γάτα του Αρχάγγελου» επειδή ήρθαν δείγματα στη Βρετανία από το Ρώσικο λιμάνι του Αρχάγγελου από Ελισαβετιανούς ναυτικούς. Αργότερα, ήταν γνωστή τόσο ως Ισπανική Γάτα όσο και σαν Γάτα της Μάλτας, και το τελευταίο όνομα παρέμεινε στις ΗΠΑ μέχρι τις αρχές αυτού του αιώνα. Η ράτσα μειώθηκε κατά το Βʼ παγκόσμιο πόλεμο και οι προσπάθειες να την αναζωογονήσουν – χρησιμοποιώντας διασταυρώσεις Βρετανικής Μπλε και Σιαμέζας – οδήγησαν, αντίθετα, στην πρακτική της εξαφάνιση: η γάτα έγινε μια Μπλε Σιαμέζα στον τύπο και έχασε σχεδόν το διπλό της τρίχωμα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 συνέβη μια επιστροφή στον αρχικό τύπο μετά από συντονισμένες προσπάθειες αυτών που αναπαράγουν ράτσες και στις 2 πλευρές του Ατλαντικού. Χαρακτήρας
Η Ρώσικη Μπλε είναι πολύ ντροπαλή και ήσυχη, τόσο ήσυχη που είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς πότε έχει οίστρο η θηλυκιά! Εξωτερικά χαρακτηριστικά
Πρόσωπο-κεφάλι:
Τα μάτια είναι αμυγδαλωτά με ζωντανό πράσινο χρώμα και τοποθετημένα αρκετά μακριά το ένα από το άλλο. Χοντρή γούνα φαρδαίνει το πρόσωπο ανάμεσα στα μάτια. Τα αυτιά είναι μεγάλα και ελαφρώς τονισμένα. Το δέρμα τους είναι λεπτό και ελαφρά καλυμμένο από πολύ ωραία γούνα, κάνοντας τα σχεδόν διαφανή. Το κεφάλι πρέπει να είναι κοντό και διαμορφωμένο σαν σφήνα με μια μετρίως μακριά μύτη. Το μαξιλαράκι της μύτης έχει μπλε απόχρωση στη Βρετανία ενώ απαλό γκρι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σώμα:
Με ωραία κόκκαλα αλλά και μυώδης, η Ρώσικη Μπλε είναι μια γάτα με αθλητική εμφάνιση. Τα πόδια της είναι μακριά και με καλοφτιαγμένα κόκκαλα. Οι πατούσες είναι μικρές και οβάλ στη Βρετανία με μπλε μαξιλαράκια. Αντίθετα, στις ΗΠΑ είναι πιο στρογγυλές με ροζ ή μωβ μαξιλαράκια. Το τρίχωμα της είναι κοντό, βελούδινο με μια υφή που μοιάζει με λουτρ. Είναι διπλός τύπος, προεξέχει από το σώμα της γάτας λόγω της πυκνότητας του. Το χρώμα θα πρέπει να είναι όμοιο μπλε, με χαρακτηριστική γυαλάδα που παράγεται από τις ασημένιες άκρες των τριχών προφύλαξης.
Ποικιλίες
Έχουν παραχθεί πειραματικά ολόλευκες και ολόμαυρες Ρωσικές, αλλά δεν τράβηξαν το ενδιαφέρον εκτός της Νέας Ζηλανδίας.
Ο Ντέρεκ Κραχν είναι διευθυντής ενός μη κερδοσκοπικού καταφυγίου για γάτες στο Τέξας των ΗΠΑ και πρόσφατα είδε την καταπληκτική αντίδραση της γάτας του, Μπάγκι,που προκάλεσε σε μονομαχία ένα λιοντάρι.
Φυσικά, τα δύο αιλουροειδή ήταν χωρισμένα με ένα συρμάτινο πλέγμα, αλλά η μικρή γάτα απέδειξε ότι αν έχεις θάρρος και κουράγιο, το μέγεθος δεν έχει καμία σημασία.
Μια γάτα περιπλανιόταν στη γειτονιά της όταν άκουσε μια κραυγή για βοήθεια. Ένα μικρό κουτάβι είχε πέσει κάτω από ένα ανάχωμα.
Το μικρό κουτάβι προσπάθησε να βγει έξω, αλλά ήταν πολύ μικρό και η τάφρος πολύ απότομη για να μπορέσει να ελευθερώσει.Η ασπρόμαυρη γατούλα φαίνεται να καταστρώνει ένα σχέδιο και στη συνέχεια να ενεργεί.
